geschiedenis, verslagen, actieteksten Vrouwen Tegen Uitzetting, 1996-2002
2
hadden.
-
Op 7 april 1997 vond het, door Anneke van Baalen, met steun van Andree van Es, voorbereide
gesprek met de Staatssecretaris plaats. Namens VTU waren aanwezig: Negada Kumbi, Gabby
Wierenga, Parvin Shabazi, Ayan Mahamoud, Winde Evenhuis en Fatmeh Özgümüs. Tijdens het
gesprek zei de staatssecretaris dat er binnenkort een Werkinstructie aan de IND gestuurd zou worden
(dat werd Werkinstructie nr. 148), waarin beschreven werd hoe er meer aandacht aan de
vluchtmotieven van vrouwen besteed kon worden.
VTU maakte een verslag van de bijeenkomst, stuurde dat naar de staatssecretaris, kreeg een boze
brief met correcties terug en besloot het geheel meertalig af te drukken. Als Nieuwsbrief nummer 2
werd dat materiaal verspreid onder vrouwen in verschillende AZC's.
-
Op 28 juni 1997 was VTU, met de Nieuwsbrieven en folders, aanwezig op de Vluchtelingendag in
Apeldoorn. Anneke van Baalen en Tina Ebro werden geïnterviewd.
-
Op 20 oktober 1997 zou een hoorziting in de Tweede Kamer gehouden worden over de situatie in
Iran. VTU stuurde vantevoren een uitgebreide feministiese kritiek op de ambtsberichten over Iran naar
de staatssecretaris en naar de leden van de Tweede Kamer. Ook vroeg en kreeg VTU spreektijd
tijdens de hoorzitting. VTU gebruikte die spreektijd om de situatie van vrouwen in Iran aan de kaak te
stellen. Gehuld in chadors traden de leden van VTU even op alsof zij de vrouwelijke leden van het
Iraanse parlement waren.
Kort na die aktie bleek plotseling dat Anneke van Baalen ongeneeslijk ziek was. Op 1 december 1997
overleed zij. Nederland verloor in haar de 'godmother' van het radikaal feminisme, Marijke Ekelschot
verloor haar partner en strijdmakker, en VTU verloor een biezonder energiek, aktief, inventief en
vrolijk lid.
-
Op 8 maart 1998 startte VTU een advertentiekampagne in verschillende dagbladen. Met kleine
advertenties werd wekelijks de aandacht gevestigd op een onderdeel van de situatie van vrouwelijke
vluchtelingen. Ook werden advokaten opgeroepen te rapporteren over hun ervaringen met
Werkinstructie 148 (zie boven). Die laatste oproep leidde helaas tot niets.
De daarop volgende maanden waren leden van VTU druk in de weer met het verzamelen van
1000en handtekeningen voor een aktie van het HOM, de Nederlandse Vrouwenraad, de VON, Equality,
VTU en andere organisaties. Doel van die aktie was om de Nederlandse regering te bewegen zich
(inter)nationaal in te zetten voor gelijk loon en gelijk(waardig) werk voor vrouwen, en om vrouwen te
beschermen tegen systematies geweld.
-
in september 1998 deden leden van VTU aktief mee aan de aktiviteiten die het Platform Illegale
Vluchtelingen overal in Nederland organiseerde.
-
Vanaf het najaar 1998 werd er samen met vrouwen uit autonome gemengde organisaties en
vrouwen uit vrouwelijke vluchtelingenorganisaties gebrainstormd over een gemeenschappelijke
aktiviteit.
-
Op 5 en 6 juni 1999 speelde zich het resultaat van die voorbereidingen af: een tweedaags congres,
in het Vrouwenhuis in Amsterdam, waar ongeveer 100 vrouwen van verschillende nationaliteiten, uit
verschillende AZC's, van verschillende organisaties verzameld waren. De thema's waren o.a.
overleven in de illegaliteit, de toestand in de centra, genderspecifieke richtlijnen, onderwijs- en
werkmogelijkheden. Van de bijeenkomst werd een verslag gemaakt dat o.a. opgestuurd werd aan al
die vrouwen die met geld, slaapplaatsen en andere ondersteunende aktiviteiten de hele onderneming
mogelijk gemaakt hadden.
-
In augustus 1999 stuurde VTU samen met het Humanistisch Overleg Mensenrechten en de in het
 |
 |
 |