DOE MEE MET DE

 

BLAUWE - OGEN - DEMONSTRATIE

TEGEN HUISELIJK GEWELD

OP 28 NOVEMBER IN DEN HAAG

11.00 uur: vertrek van het Malieveld, naast het C.S. in Den Haag

12.00-14.00 uur: spreeksters, aanbieding petities, muziek, op het

plein voor het gebouw van de Tweede Kamer

 

'Ik ben ergens tegenaan gelopen', zeggen vrouwen over de hele wereld als hun partner hun een blauw oog geslagen heeft. Die schaamte moet doorbroken worden. Laat huiselijk geweld maar zichtbaar worden en maak duidelijk dat het afgelopen moet zijn.

 

Onze eisen zijn:

 

1. De Nederlandse overheid moet de verplichtingen die voortvloeien uit de ondertekening van het VN-Vrouwenverdrag nakomen en ervoor zorgen dat er op korte termijn voor alle vrouwen en meisjes die een gewelddadige thuissituatie willen ontvluchten, toegankelijke, veilige en vanzelfsprekende toevluchtsoorden zijn.

 

2. Hieruit voortvloeiend moet de Nederlandse overheid garanderen dat alle Blijf-van-m'n-Lijfhuizen en andere vrouwenopvanghuizen en meidenopvanghuizen hetzelfde toelatingsbeleid voeren, te weten: de onzekere verblijfsstatus en de daarmee vaak samenhangende slechte financiële situatie van hulpzoekende vrouwen en meisjes mag nooit een criterium zijn om hen te weigeren.

 

3. De overheid moet een grote en brede publiekscampagne voeren via alle media en in vele talen, waarin alle meisjes en vrouwen in Nederland op de hoogte gesteld worden van hun rechten op bescherming en veiligheid, en van de telefoonnummers, adressen, spreekuren etc. van die instanties die hun bescherming en veiligheid zullen garanderen.

 

4. In de asielprocedure moet huiselijk geweld opgevat worden als vervolging in de geest van het Vluchtelingenverdrag van 1951. Vrouwen en meisjes die in hun eigen land geen bescherming konden krijgen tegen huiselijk geweld, en om die reden naar Nederland gevlucht zijn, moeten als vluchteling erkend worden.

 

5. Ondertussen moet de overheid natuurlijk doorgaan met het treffen van maatregelen die het in de toekomst tot een normale praktijk zullen maken dat niet de slachtoffers van huiselijk geweld, maar de daders het huis moeten verlaten.

 

Deze eisen worden onderschreven door:

~ Transact, Utrecht ~ VON, Utrecht ~ Steungroep Vrouwen zonder Verblijfsvergunning, Amsterdam ~ Prime, den Haag ~ Mi Oso es mi Kas, Amsterdam ~ Clara Wichmanninstituut, Amsterdam ~Platform Iraanse Vluchtelingenorganisaties, Utrecht ~ Zwaluw, Utrecht ~ De Hippe Heks, Amsterdam ~ De Fabel van de Illegaal, Leiden ~ Harriet Tubmanhuis, Amsterdam ~  Tiye, Utrecht ~ ASKV, Amsterdam ~ Vrouwenpartij voor Feministische politiek, Utrecht ~ Vrouwencentrum Boeket, Amsterdam ~ Stichting Surplus, Amsterdam  Werkgroep Vluchtelingen Vrij, Groningen ~ Hexennacht, Groningen ~ Lilith, Groningen

 Rhimoucommuniteit, Amsterdam ~ E-Quality, Den Haag ~ Wouw, Amsterdam ~  Afghaanse Vrouwenvereniging R.I.B., Leiden ~ Cirid, Rotterdam ~ FNV Vrouwenbond, Amsterdam ~  A.T.K.B., Amsterdam ~ Het geheim van de vreugde, Leiden ~ Vrouwen Tegen Uitzetting, Amsterdam ~ Zami, Amsterdam Vrouwen voor Vrede, Amsterdam ~  FORUM ,Instituut voor Multiculturele Ontwikkeling, Utrecht ~ Women's Global Network for Reproductive Rights, Amsterdam ~ Stichting Religieuzen Tegen Vrouwenhandel ~ Komitee Zelfstandig Verblijfsrecht Migrantenvrouwen, Amsterdam Uraho, Berkel Rodenrijs

 

 

Huiselijk geweld is het geweld dat je ondervindt

als je thuis wordt mishandeld,

als je tegen je zin moet vrijen,

als je wordt opgesloten,

als je systematisch vernederd wordt,

als je gedwongen wordt om met iemand te trouwen,

als je permanent gecontroleerd en bedreigd wordt door huisgenoten of andere bekenden,

als je onderworpen bent aan de idiootste geboden en verboden.

 

Huiselijk geweld is een internationale, alledaagse werkelijkheid voor talloze vrouwen. Huiselijk geweld in Nederland overkomt niet alleen Nederlandse vrouwen en meisjes. Er zijn ook heel wat vrouwelijke migranten en vluchtelingen die lijden onder huiselijk geweld.

 

De Nederlandse overheid zegt dat ze in dit jaar de bestrijding van huiselijk geweld bovenaan hun agenda hebben staan (zie www.huiselijkgeweld.nl). Er wordt gewerkt aan meer wettelijke mogelijkheden om de mishandelaar uit huis te kunnen halen en houden. Er wordt gewerkt aan scholing van hulpverleners en aan de ontwikkeling van zogenaamde dadertherapie. Er wordt gewerkt aan een netwerk van hulpverlenende instanties.

Maar waar de Nederlandse overheid niets aan doet, is aan het schrijnende tekort aan veilige opvang voor de slachtoffers van huiselijk geweld:

 

- Blijf-van-m'n-Lijfhuizen en andere vrouwenopvanghuizen hebben veel te weinig opvangplaatsen. Jaarlijks kunnen 5000 vrouwen (en 5000 kinderen) er een veilig heenkomen vinden, maar voor 11.000 vrouwen (en 11.000 kinderen) is er geen plaats. (Cijfers ontleend aan het Jaarverslag 1999 van de Federatie Opvang .)

 

- Veel Blijf-van-m'n-Lijfhuizen en andere opvanghuizen discrimineren bij wie ze wel of niet toelaten. Er zijn huizen die alles doen wat ze kunnen om iedere mishandelde vrouw onderdak te bieden, maar er zijn er ook heel wat die opvang weigeren aan vrouwen die een afhankelijke verblijfsvergunning hebben en aan vrouwen die nog geen verblijfsvergunning hebben. Het is de Nederlandse overheid die, met de invoering van de Koppelingswet, dit beleid niet alleen bevorderd heeft maar ook sanctioneert.

Juist mishandelde vrouwen die in de asielprocedure zitten, vrouwen die (nog) geen zelfstandige verblijfsvergunning hebben kunnen zo geen kant op. Zij hebben immers hier vaak geen familie, vriendinnen en kennissen op wie zij een beroep kunnen doen en moeten dus noodgedwongen vaak bij hun mishandelaar blijven.

 

Door de ondertekening van het VN-Vrouwenverdrag heeft Nederland zich verplicht veilige opvang te garanderen voor alle vrouwen die slachtoffer zijn van huiselijk geweld.

Nederland komt die verplichting niet na en draagt zo aktief bij aan het voortduren van huiselijk geweld, door duizenden vrouwen (en kinderen) de mogelijkheid te onthouden om de gewelddadige thuissituatie te ontvluchten.

 

Wat de Nederlandse overheid ook niet doet is erkennen dat huiselijk geweld vervolging is en dus valt onder de definitie van het Vluchtelingenverdrag van 1951. Vrouwen die naar Nederland zijn gevlucht omdat zij in hun eigen land geen bescherming konden vinden tegen huiselijk geweld krijgen, als ze veel geluk hebben, een verblijfsstatus op humanitaire gronden, maar erkend als vluchteling worden zij nooit.

Zo draagt Nederland bij aan de opvatting dat huiselijk geweld geen politieke kwestie is maar een persoonlijk probleem van de betrokken vrouwen.

 

'Ik ben ergens tegenaan gelopen', zeggen vrouwen over de hele wereld, als hun partner hun een blauw oog geslagen heeft. Die schaamte moet doorbroken worden. Laat huiselijk geweld maar zichtbaar worden en maak duidelijk dat het afgelopen moet zijn.

 

 

organisatie: Vrouwen Tegen Uitzetting, Amsterdam

informatie over VTU: vtu@xs4all.nl