1
Anneke van Baalen & Marijke Ekelschot
Wie organiseert de volgende
vrouwenstaking?
*
Over organisatievormen is in de loop van de jaren al heel wat afgepraat. Juist door
vrouwen die in een mannenorganisatie zaten en bedenkelijk naar de autonome
vrouwenbeweging keken; bestond die wel? Want die hadden immers geen duidelijk
herkenbare mannelijke organisatievorm, met besturen, hiërachieën, kontributies,
ledenvergaderingen en een 'klupblad'? Ik zou er wel uitgaan, zeiden vakbondsvrouwen,
rooie vrouwen, CPN-vrouwen, PSP-vrouwen, uit die vakbond en partij, maar waar moet ik
dan in, want jullie hebben niets.
Dat de autonome vrouwenbeweging 'niets' aan organisatiemiddelen zou hebben, is
natuurlijk onzin. Het is wel zo dat het gezeur van de autonome femsoc of socfem, of er
geen organisatie moet komen, suggereert dat er niets is, maar dat komt dan waarschijnlijk
doordat daar bijna uitsluitend links-mannenlandvrouwen inzitten, wier identifikatie
met dat land hen parten speelt in hun waarnemingsvermogen.
Demonstraties kan je niet organiseren als er niet een organisatievorm is; een
handtekeningenaktie ook niet; en bezettingen van abortusklinieken ook niet, de blokkade
van het Binnenhof ook niet en - last but not least - een staking waar honderdduizenden
vrouwen aan meedoen zeker niet.
De autonome vrouwenbeweging bestaat uit honderden autonome vrouwengroepen die
ieder op eigen wijze bezig zijn hun eigen punten/belangenbehartiging te organiseren. Het
organisatiemiddel waar al deze vrouwengroepen door verbonden zijn en wat door ieder
van deze groepen gebruikt kan worden is de telefoon; een prachtig, ons door
onpersoonlijke manschappelijke ontwikkelingen beschikbaar gesteld netwerk. Dat netwerk
wordt gebruikt voor akties, demonstraties, bezettingen, blokkades en dat netwerk heeft
het landelijk stakingskomitee gebruikt voor de staking; en het bleek dat duizenden
vrouwen die elkaar niet persoonlijk kennen, met elkaar - via die telefoniese
verbindingslijnen - in staat waren een staking te organiseren waaraan honderdduizenden
andere vrouwen meegedaan hebben. We willen - in de hoop dat veel vrouwen aktiever
van het telefoonnet als organisatiemiddel gebruik gaan maken - even op een rijtje zetten
wat ons inziens elementair voor sukses/grote deelname is.
1. Een belangrijke voorwaarde is dat dat wat je wilt organiseren zodanig geformuleerd is
dat het een algemene betekenis krijgt voor grote groepen vrouwen; dat wil zeggen dat de
groepsidentiteit van de groep waarmee je het wilt organiseren op de achtergrond
verdwijnt.
2. De aktiviteit moet zo nauwkeurig en eenduidig omschreven worden dat de vraag aan
andere groepen of ze mee willen doen met ja of nee beantwoord kan worden. Dus niet:
'we willen binnenkort iets ingrijpends met het verkeer gaan doen', maar: 'we willen
maandagochtend... mei om 10 uur met honderden kinderwagens het verkeersknooppunt
Oudenrijn afsluiten in verband met ' (een Wij Vrouwen Eisen-idee)
3. Met het starten van de organisatie neem je de verplichting voor de publiciteit in de
landelijke media op je.
4. Je verplicht je - als dat financieel mogelijk is - groepen die bijvoorbeeld meedoen aan
de ondertekening van een bezwaarschrift het bezwaarschrift plus ondertekenaarsters plus
eventuele vooruitgang of verdere plannen te melden.
*
Verschenen in Feminist 3, 1982 De Bonte Was
 |
 |
 |