De zaak tegen de zaak, uit Vrouwen tegen de verdrukking in, De Bonte Was, 1979
1
De zaak tegen de zaak
*
In mei 1978 werd een 19-jarige vrouw door een 30-tal mannen herhaaldelijk verkracht
en mishandeld. Ze deed een aanklacht, een aantal van de verkrachters werd gepakt en
er volgde een rechtszaak, waarin 2 jaar gevangenisstraf werd geëist voor de acht
verkrachters (helI's angels). De zaak werd in hoger beroep behandeld door mr.
Gerbrandy. Gerbrandy zag de ernst van de zaak blijkbaar niet in. Hij vond het nodig
grapjes te maken met de verdachten in de trant van 'je moet ook geen bier drinken,
maar onze goede Hollandse jenever proberen.' Voor twee van hen verlaagde hij de
straffen en de zes overigen, die deens waren, stelde hij op vrije voeten en liet ze de
grens over zetten.
Woedend waren we. Op deze manier steunt de rechterlijke macht verkrachters, die
blijkbaar vrijuit kunnen gaan, terwijl vrouwen in angst moeten blijven leven, vaak geen
aangifte durven te doen of er over durven te praten. Dit ging te ver. Gerbrandy moest
weten wat hij had gedaan.
Iemand opperde het plan een rechtszitting van Gerbrandy te verstoren. Maar het moest
wel snel gebeuren. Een vrouw zocht uit op welke dagen Gerbrandy zitting had en welke
zaken er liepen. Dinsdag en donderdag. De dinsdag was te kort dag, dus dan de
donderdag. Twee vrouwen gingen op onderzoek uit in het gerechtsgebouw. Weer
andere vrouwen maakten een stensil. Opvouwbare spandoeken werden gemaakt. Op
grote vellen papier schreven we een oproep aan alle vrouwen om mee aktie te voeren.
We lieten niets los over wat we precies van plan waren. De muren hebben oren...
We waren die donderdag al vroeg in het vrouwenhuis. Om kwart over tien moesten we
tenslotte al in het gerechtsgebouw zijn. Vlak voor we weggingen vertelden we de
vrouwen die waren gekomen wat we wilden doen.
Met ons dertigen gingen we op weg. Achter elkaar schoven we het statige gebouw in.
Onze spionnen wezen ons feilloos de weg naar de publieke tribune waar het wel
proppen werd. De parketwacht keek wat verbaasd. De in het zwart gehulde 'dienaren'
van het recht bladerden wat onrustig in hun papieren. Welke zaak was zo belangrijk voor
zoveel vrouwen?
De zaak waaronder we binnenkwamen was belangrijk, dus we probeerden zo stil
mogelijk te zijn.
Op de achterste rij waren we het spandoek zorgvuldig langs onze knieën aan het
uitvouwen, een beetje zenuwachtig gniffelend: straks hebben we het ding op de kop...
dat die parketwacht niks in de gaten heeft...
Net toen de volgende zaak zou beginnen, verhief de achterste rij zich. GERBRANDY IS
EEN SEKSIST, schalde er door de zaal. Het startschot was gegeven. We schreeuwden
zo hard we konden, alle woede eruit: GERBRANDY RECHTSVERKRACHTER -
VROUWENVERACHTER.
VROUWEN TEGEN SEKSUEEL GEWELD.
Gerbrandy verdween spoorloos na enkele sekonden. Stensils werden vanaf de publieke
tribune naar beneden gegooid en kwamen met een 'bwaff op de kille vloer terecht. De
verwarring was kompleet. De parketwacht kwam in beweging en we werden nogal
hardhandig verwijderd. Afgesproken was dat we de eer aan onszelf zouden houden en
zonder tegenstribbelen zouden vertrekken. Dat gebeurde, langs trappen vol
geüniformeerde manspersonen.
*
Overgenomen uit Vrouwen tegen de verdrukking in
 |
 |
 |