3
Evelyn Reed (Woman’s Evolution, blz. 135 ev.) beschrijft hoe deze volkeren de seksualiteit
regelden. Zij zegt dat vrouwen die een kind gekregen hadden zich meestal afzonderden van
mannen, zich ‘segregeerden’, zich taboe maakten voor seksualiteit, bv. door zich met rode
verf te beschilderen. Die perioden duurden bij de primitiefste volken tien tot twaalf jaar, bij de
modernere volken twee à drie jaar. Reed (blz. 137): ‘Het is zeer onwaarschijnlijk dat “wilde”
vrouwen puriteinen waren en hun seksuele verlangens bewust onderdrukten. De termen
“onthouding” of “kuisheid” die zo vaak door antropologen gebruikt worden, zijn misleidend
omdat ze zo’n onderdrukking impliceren.’
Mieke Strooband heeft daaraan toegevoegd (Sek 8,1980) dat die vrouwen samen vast ook
erotiese en misschien seksuele genoegens beleefden. Daar weten we helaas niets van; in
elk geval zijn vrouwen in niet-versekste kulturen veel gemakkelijker met allerlei vormen van
lichamelijke gezelligheid dan wij. Maar de kultus van het vrouwelijk orgasme lijkt ons modern.
Margaret Mead vertelt in haar boeken verbijsterd dat de door haar ondervraagde vrouwen
geen idee hadden welk verschijnsel ze bedoelde. Dat is ook niet zo gek: neurofysiologies is
het orgasme niets anders dan het afreageren van bepaalde spanningen (Kinsey, Sexual
behaviour in the human female, pag. 690 e.v.), en als je geen ‘spanningen’ hebt, waarom
zou je dan?
Wij denken dat ‘seksualiteit’, zoals wij die kennen, geleidelijk is ontstaan, tegelijk met het
patriarchaat. De matriarchaatsliteratuur van de twintiger jaren heeft veel verheerlijkte
beschrijvingen opgeleverd van vruchtbaarheidsfeesten die met seksuele orgieën gepaard
gingen. Dat kunnen wensdromen zijn van de (mannelijke) schrijvers - je kunt je ook
voorstellen dat de beginnende priesterheerschappij de seksuele genoegens, die eerst een
onderdeel van de seizoenenmagie waren (Maria Gimbutas, Gods and Goddesses of oId
Europe, pag 95) geïsoleerd hebben en een aparte, religieuze status gegeven: iets wat boven
het dagelijks leven staat.
De belangrijkste verandering komt echter wanneer mannelijke seksualiteit ook vijandigheid
gaat belichamen: het in bezit nemen, overheersen en vernietigen van een vrouw die niet wil.
Voor de perfekte in bezit neming doet het er niet toe wat het slachtoffer voelt. Beter als zij
niets voelt, want anders zou zij de man in de war kunnen maken - hem herinneren aan de
mogelijkheid van gemeenschappelijk genoegen op voet van vrijheid en gelijkheid.
Wij hebben in de Geschiedenis van de vrouwentoekomst laten zien dat de patriarchale
beschaving zich heeft ontwikkeld in een wisselwerking tussen matrilineaire landbouwkulturen
met een geleidelijk sterker en burokratieser wordende priesterheerschappij, en de
patriarchale rovers (nomaden, zeelieden) die op hun rijkdommen afkwamen. De patriarchale
rovers zijn het geweest, die de verkrachting hebben uitgevonden. De Grieken, die het roven
tot heldendom en handel hebben verheven en de mannelijkheid hebben veralgemeniseerd,
zijn de eersten geweest die de literatuur hebben gebruikt om de afstotelijkheid van het
vrouwelijk lichaam in het algemeen, en de verderfelijke invloed van het vrouwelijk lichaam op
de vrouwelijke geest, te bezingen (Ernst Borneman heeft in Das Patriarchat met een
bedenkelijke wellust hier honderden citaten van verzameld, net zoals Deschner dat van de
christelijke kerkvaders gedaan heeft; je zou zeggen dat je als je er drie gelezen hebt de rest
ook weet).
Tegelijkertijd hebben de Grieken de seksualiteit vergeestelijkt - tussen mannen dan, maar de
eros, eenmaal uitgevonden, kan, als het zo uitkomt, ook gebruikt worden voor verhoudingen
tussen mannen en vrouwen. (Bornemann zegt trouwens dat hij denkt dat de mannen -
Sokrates en Plato - die opvattingen over erotiek van vrouwen, van Sappho en haar
dichteressenschool op Lesbos, hebben overgenomen; ook hier is dus weer hetzelfde
verschijnsel: hun bijdrage tot de ‘kultuur’ is niet het zelf kreëren van iets, maar het losmaken
van elementen uit een geheel dat ooit het door vrouwelijke. tradities geordende sociale leven
was, en het vervolgens verzelfstandigen van die elementen In konkurrentiekoden:
bijvoorbeeld welke soort jongensbillen het mooiste is).
In zoverre is de seksuele revolutie al een langdurig proces. Vrouwen die eigendom zijn van
mannen, moeten ook seksueel beschikbaar zijn. Het nieuwe is alleen dat vrouwen nu
moeten doen alsof ze het leuk vinden.
 |
 |
 |