van Baalen, Ekelschot, Harmsen, van Leeuwen, ZUSTERSCHAP EN DAARNA
, geschiedenis van het radikaal
feminisme adhv tien jaar Amsterdamse Vrouwenkrant. Amsterdam 1982, de Bonte Was
Hoofdstuk 1, GROTE VERWACHTINGEN
15
vrij abrupt veranderde situatie van dat er ineens geen mannen waren (en wij wa-
ren heterovrouwen die al 10 of 20 jaar iets met mannen deden) - ze waren
ineens tegelijk weg, en daardoor kreeg je het gevoel dat alles ook heel anders
werd. Ik denk dat dàt die rozigheid gaf, die illusie dat alles mogelijk zou zijn en
dat je nog hele nieuwe levens kon beginnen (terwijl de vrouwenbeweging toen
minder jong was dan de vrouwen nu, zo'n beetje tussen de 30 en 40). En ieder-
een moest elkaar daarmee helpen, daar ging het om. Dat zusterschap was niet
zozeer het mekaar verdedigen in de ouwe dingen, maar het steunen van wat ie-
dereen eigenlijk gewild had, wat haar mogelijkheden geweest zouden zijn als zij
niet als vrouw was opgevoed en grootgebracht. Er was een enorme illusie van
persoonlijke veranderbaarheid. Met mannen, die er niet waren, associeerden we
al het maatschappelijke, dus dat was er dan ook niet. Daar komt die hele, zeg
maar ideologie van de beweging vandaan, die ook tegen hiërarchie en gezag
was. Het ging erom dat gevoel, van dat alles anders was en dus ook alles nog
mogelijk, te behouden. Dus sommigen zijn gaan proberen daar een subkultuur
van te maken. Terwijl een heleboel feministen vanaf het begin gezegd hebben
dat dat nooit in een subkultuurvorm gegoten kon worden, omdat juist de uitzon-
derlijkheid er een voorwaarde voor was. Je kunt niet altijd maar zusterlijk zitten
wezen, hè? Eén avond in de week of twee, maar als je alsmaar zusterlijk bent dan
word je gek. Dus degenen die dat vonden hebben zich ook verzet tegen dat er
een Vrouwenhuis zou komen, waar je gedwongen zou worden om altijd maar zus-
terlijk te doen tegen iedereen. Het huis is ook niet door de praatgroepenbewe-
ging gekraakt maar door een groep vrouwen van wat toen nog de homobewe-
ging was. Wij hadden er geen enkele behoefte aan. Dat wij later zijn gaan mee-
doen was omdat dat moest van Corrie; Corrie zei "die meisjes die dat huis ge-
kraakt hebben zitten daar zo geïsoleerd en dat wordt niks" en die heeft dat toen
kennelijk tegen iedereen die ze sprak gezegd. Dus toen zijn er ook wat vrouwen
uit het praatgroepwezen binnengekomen, en dat was ook nogal een toestand,
want die vrouwen die het gekraakt hadden zaten daar met een heel gezellig krin-
getje en die hadden nou niet het gevoel dat al die anderen erbij moesten. Maar er
waren er ook bij die dat wel vonden, die een breder ideaal hadden dan gezellig-
heidheid, vonden dat het ook iets feministies moest zijn. Maar 't is vanaf het be-
gin - zeker het eerste jaar - verdeeld geweest, tussen een groep die eigenlijk
een lesbiese subkultuur wou en een groep die er iets feministies mee wou.
Die zomermaanden was iedereen vooral met praktiese klussen bezig - onder-
handelen met de gemeente, water halen bij de buren, schoonmaken, het pand
bewaken. Na de zomer kwamen er allerlei andere aktiviteiten. Akke van der Meer
en ik zijn toen op de woensdagavonden begonnen wat aan feministiese teorie-
vorming te doen om daarmee ook iedereen de gelegenheid te geven om èn het
Vrouwenhuis binnen te komen zonder daar tegelijk te verdwalen èn ook 'ns iets
te horen over 't feminisme. Een stel vrouwen is toen een leesgroep begonnen,
daar waren we nog heel teleurgesteld over omdat een heleboel vrouwen waar we
op gerekend hadden voor de voorbereiding van de woensdagavonden, wat toen
nog een heel kollektief proces was, ineens helemaal weg waren om Engels' "De
oorsprong van het gezin" te lezen. En verder waren er al die kursussen (timme-
ren etc) en was het heel druk. Het was een ontzettende hoop werk, alles moest
nog geverfd worden enzo. 't Is nou wel heel smerig in het Vrouwenhuis, maar
toen was alles nog veel smeriger. Het was allemaal een enorme inspanning,
vooral natuurlijk ook ideologies - wat er allemaal in het huis moest. We hebben
toen ook al ruzie met Paarse September gehad. Er was namelijk sprake van of de
ruimtes boven in het Vrouwenhuis als kamers verhuurd zouden worden en daar
zaten we een beetje over te dubben allemaal. Toen voelden zij zich ineens vrese-
lijk bedreigd. Er zouden dan vrouwen wonen die dan hun vriendjes op bezoek
zouden hebben, en iedereen zei heel kalmerend dat àls daar vrouwen zouden
 |
 |
 |
 |