van Baalen, Ekelschot, Harmsen, van Leeuwen, ZUSTERSCHAP EN DAARNA
, geschiedenis van het radikaal
feminisme adhv tien jaar Amsterdamse Vrouwenkrant. Amsterdam 1982, de Bonte Was
Hoofdstuk 1, GROTE VERWACHTINGEN
11
Aan Rita vraag ik over de politieke achtergrond van de meeste vrouwen uit deze
periode. Het lijkt mij een belangrijk verschil met de vrouwen die daarna bij de be-
weging kwamen.
Rita Hendriks: "Ja, als je de gedachten, de gevoelens uit de eerste Vrouwenkranten
haalt, dan was dat in een sfeer die er toentertijd, zeker hier in Amsterdam, was. Dat
je allemaal in de linkse beweging zat. De klassenstrijd was het belangrijkste, de
arbeiders, dat was belangrijk. Het was iets wat je niet weg kon denken. Als je
bijvoorbeeld ziet hoe we ons verdedigden, zo van "natuurlijk is dat heel belangrijk,
maar wij zijn óók belangrijk". Nu is dat aspekt helemaal weggevallen. Nu heb je een
klimaat waarin je niet zomaar iets lulligs over vrouwen zegt - je dènkt het wel, maar je
zègt het niet. Toen was het klimaat dat je niets lulligs over arbeiders zei, wel dàcht,
maar niet zei. En dat is ontzettend veranderd. Dat was toen iets vanzelfsprekend,
"natuurlijk moeten we een andere maatschappij, natuurlijk nemen we het op voor de
zwakkeren" enz. Je kon gewoon op dat model terugvallen, vrouwen zijn ook
onderdrukt, vrouwen zijn ook de zwakken, je hoeft zomaar de ekonomiese positie van
vrouwen neer te zetten en je had al een heel duidelijk beeld van hoe het zat. Dat kun je
nu helemaal niet meer. Ik denk dat je het nu weer opnieuw moet vertellen. Ik denk dat
het te maken heeft met andere motieven waarmee vrouwen bij de beweging komen.
Nu niet zozeer om de maatschappij te veranderen, maar om zichzelf te veranderen."
Ondertussen vond er een andere ontwikkeling plaats (die achteraf bezien zeer
zeker bepaald werd door de seksuele revolutie). Heel veel vrouwen ontdekten
dat vrouwen eigenlijk heel leuk zijn en vonden bovendien dat het delen van je le-
ven met je onderdrukkers niet veel goeds opleverde. Ze trokken daaruit de logie-
se konsekwentie om, behalve hun politieke/feministiese leven, ook hun emotio-
nele en seksuele leven met vrouwen te gaan delen. De meesten werden bi- en
sommigen zelfs homoseksueel. Iets dat, behalve dat het nieuw en prettig was,
ook al vrij snel problemen op zou gaan leveren: de kwestie hetero of homo.
Rita:"Het begon al snel hoor, in het derde nummer van de Vrouwenkrant staat het al.
Maar het was toen nog niet zozeer een kwestie, maar veel meer van "goh, wat
gebeurt er?" Die hele verwarring van het begin, die warmte die je voor vrouwen
ging voelen - die is al overal beschreven dus iedere keer als dit gezegd wordt
kun je 't al bijna niet meer hóren - maar die er gewoon wàs. Het ècht ontdekken
van vrouwen als hardstikke fijne mensen, zoals je nog nooit naar vrouwen had
gekeken. Nou dat bracht natuurlijk met zich mee dat er veel meer aan elkaar ge-
zeten werd en gevoelens loskwamen en zo. Er wáren natuurlijk ook ontzettend
veel lesbiese vrouwen en ja, op een gegeven moment was het niet meer uit el-
kaar te houden. Er was ook een groep vrouwen uit het COC, die zich tot de vrou-
wenbeweging veel meer aangetrokken voelde, dan tot het door mannen bepaal-
de COC. Ja, en later kwam Paarse September er ook nog tussendoor, die duide-
lijk gingen roepen "lesbies is een politieke stap" en daar kwamen echt wel moeilijk-
heden over. Het was een groep die vond dat je je helemaal op dat lesbies-zijn
moest richten, terwijl wij vonden dat je toch daarmee heel grote groepen vrou-
wen waar je mee bezig was op dat moment, gewóón liet vallen. Een paar vrou-
wen van het latere Paarse September wilden ook al aan het derde nummer van
de Vrouwenkrant meedoen, maar die vonden het zo knullig, dat ze er gewoon uit
zijn gegaan en later zelf een krantje zijn gaan maken. Ik kan me dat wel voorstel-
len, het was een diskussie die zij al jaren geleden gevoerd hadden en niet weer
opnieuw wilden meemaken. Je hebt dat met al die zaken, om de zoveel tijd komt
er weer iets terug en dan denk je "jezus, daar gáán we weer", en ik kan me voor-
stellen dat die vrouwen ook zoiets gehad hebben."
 |
 |
 |
 |