van Baalen, Ekelschot, Harmsen, van Leeuwen, ZUSTERSCHAP EN DAARNA, geschiedenis van het radikaal
feminisme adhv tien jaar Amsterdamse Vrouwenkrant. Amsterdam 1982, de Bonte Was
Hoofdstuk 2 BELEID BEVRIJDT
36
gefluit en allerlei andere seksueel getinte handelingen, gekarakteriseerd kunnen
worden door de term 'seksueel geweld'. Het tribunaal werd opgeschort en de
groep stortte zich op allerlei misstanden, o.a. met behulp van de sticker 'dit is
een misdaad tegen vrouwen' en later ook de tekst 'als een meisje nee zegt, be-
doelt ze nee!'. Behalve het demonstreren bij de Italiaanse ambassade voor Clau-
dia Caputti, organiseerden ze in het voorjaar ook de verstoring van de Miss-ver-
kiezingen in het Hilton hotel. Een aktie die nogal wat agressie deed oplaaien.
'Iets om over na te denken', zo schreven ze in het zomernummer. In de zomer
van '77 verscheen er een dubbeldikke krant waarin iedere vrouwen/of groep de
kans kreeg haar zegje te doen: een bonte mengelmoes van reakties op de tema-
nummers van het afgelopen jaar. Niet iedereen mocht echter reageren. Een nog-
al felle reaktie van Emma Brunt op het matriarchaatsnummer (waar zij nadrukke-
lijk door een vriendin in de redaktie, Mieke Goudt, om gevraagd was) waarin o.a.
aan de historiese juistheid van de matriarchaat-toen en de geloofwaardigheid
van de matriarchaat-nu-artikelen getwijfeld werd - werd niet geplaatst. De mees-
te redaktieleden wilden het er niet in hebben, zoveel kritiek konden ze moeilijk
verteren. En zodoende schreef Emma Brunt een anti-Vrouwenkrant-stukje in 'Je
zal je zuster bedoelen'. Wel geplaatste reakties op 'het matriarchaat': een stuk
over godinnenverering en een prachtig stuk over 'leven met een vrouw'. Leuk is
ook de reaktie op het echtscheidingsnummer: 'Ik was wel een beetje teleurge-
steld. Iedereen vertelde hoe moeilijk en vreselijk het voor een vrouw is om te
scheiden. Al dat ongeluk! Niemand vertelde hoe leuk scheiden is ... Het is ècht
leuk!'
Veel praktiese informatie ook over akties en initiatieven in het land, en stukjes
van bijna alle groepen in het Vrouwenhuis. De meeste daarvan zijn al 'oud en
vertrouwd' en maar een paar hebben echt iets nieuws te melden. Zo is Cinemien
er die alsmaar meer films distribueert en daardoor met steeds meer
vrouwen(groepen) in het land in kontakt komt en daar van alles mee bepraat en
organiseert; de Bonte Was met vier nieuwe boeken; en daarnaast VTSG, de me-
diagroep, Vrouw en Werk, de FemSoc (met haar platform, sekretariaat en scho-
lingskursussen), de Fort, de Zelfhulp (die nog steeds spekulums demonstreert en
informatie verzamelt), de VOS-kursussen en de Open Vrouwenschool. Een van
de deelneemsters aan de Open Vrouwenschool: 'Maatschappijleer dacht ik eerst,
dat is niets voor mij, maar daar leer je erg veel van, vooral over politiek. Ik vind
het nogmaals geweldig dat er vrouwen zijn die belangeloos zoveel voor andere
vrouwen doen en goed doen. Zelf ga ik in september naar de volwassenen-mavo,
wat ik zeker niet gedurfd had als ik hier niet was geweest. De enige kritiek die ik
heb is op de omgeving, moet het zo smerig zijn, is er met ons allen niets aan te
doen?' Ze sneed een bekend probleem aan. Want samen de boel schoon en
vooral draaiende houden is gemakkelijker gezegd dan gedaan. De koördinatie-
groep weet ervan mee te praten en zucht in deze krant dan ook eens flink over de
vreselijke last die op haar schouders drukt. Hoe leuk het ook is om met haar ze-
venen de hele gang van zaken te regelen (variërend van schoonmaakroosters tot
persberichten en niet te vergeten telefoon en informatie), er is niemand anders
die zich daar óók verantwoordelijk voor voelt. '... er worden konstant klussen
naar ons toegeschoven'. 'Als ik een keer geen zin heb om informatie te geven
over het Vrouwenhuis word ik ontzettend boos aangekeken en wordt me zelfs
gezegd dat ik iets heel vervelends doe. Terwijl ik vind dat ik niet altijd beschik-
baar hoef te zijn. Zo onderga ik alleen maar negatieve kritiek en met uitzondering
van één keer op een huisgroepenvergadering een knuffel, hoor ik nooit iets posi-
tiefs.'
Het koördinatiewerk was inderdaad zwaar, want het Vrouwenhuis bruiste en
bloeide in deze periode - en al die vrouwen kwamen voor iets anders dan
schoonmaken. Vooral de kultuur ontplooide zich: het Meidentoneel, vrouwentea-
 |
 |
 |
 |