van Baalen, Ekelschot, Harmsen, van Leeuwen, ZUSTERSCHAP EN DAARNA, geschiedenis van het radikaal
feminisme adhv tien jaar Amsterdamse Vrouwenkrant. Amsterdam 1982, de Bonte Was
Hoofdstuk 2 BELEID BEVRIJDT
33
denken. Zo worden in dit nummer vraagtekens gezet bij sommige initiatieven van
'hogerhand': de Moeder-mavo's (die als paddestoelen uit de grond schieten) en
de Open School: geeft het vrouwen werkelijk een tweede kans? Toch wordt het
'werken met vrouwen' (op vormingscentra e.d.) als een positieve ontwikkeling
gezien: 'Wij zijn in ieder geval blij dat vanuit de vrouwenbeweging goede initatie-
ven worden genomen. Zolang dit nog in de vrije tijd moet gebeuren, is het duide-
lijk dat we niet serieus genomen worden. Er moet veel meer gebeuren!!' Het is
ook allemaal vrij nieuw nog - die hele hoos van emancipatiewerk en vrouwen-
projekten, en de diskussies over betaald feminisme en inkapseling van de bewe-
ging zijn op dat moment nog nèt niet aan de orde voor de meeste vrouwen. En zo
zit de Vrouwenkrant nog even rustig in het 'midden'. Dat dreigt eind februari
1977 te veranderen. De vrouwen van de Bonte Was maakten zich namelijk wèl
zorgen over de toenemende inkapseling van de beweging. Het betaalde feminis-
me, vrouwen (met een betere opleiding) die voor geld met andere vrouwen gaan
'werken'; en ook de groeiende en bloeiende 'handel' in de gevoelens en tera-
pieën ontstond. De Bonte Was-vrouwen wilden de diskussie over een strijdbaar-
dere beweging die zich niet zou moeten laten verdelen en beheersen een duwtje
geven en stapten daarom naar de Vrouwenkrant, want welk blad was er anders
om feministiese diskussies in te voeren? Tot hun verbazing pakte dat heel anders
uit. De redaktie weigerde omdat ze de tema's voor de komende maanden al ge-
pland had.
'Vond je dat niet burokraties? En vonden jullie ook niet dat als er echt belangrijke
dingen speelden, je daar dan meteen ook de mogelijkheden voor in moest rui-
men?' vroeg ik aan Mieke Goudt: "Achteraf bezien misschien wel, maar voor ons
speelde die gelddiskussie nog helemaal niet zo erg. Bovendien, wat er ook bij zat
was het feit dat we ons een beetje op de tenen getrapt voelden. Wij zaten daar
alsmaar heel hard te werken aan die kranten, vaak heel geïsoleerd, en dan komt
ineens de Bonte Was binnen stappen en die roept: gelddiskussie nu! Nou, dat
kon echt niet op dat moment wat betreft de klup die daar aan het werk was. Die
had echt iets van, dat kan wel belangrijk wezen, maar wij maken de krant, kom
dáár niet aan! Ach en als je achteraf bekijkt wat er uit dat konflikt is voortgeko-
men, Feminist 1 en 2, met een veel ambitieuzere opzet dan ze ooit in de Vrou-
wenkrant van plan waren; en wij hebben daarna toch ook prima nummers ge-
maakt. Niet hierover, nee, die diskussie leek helemaal niet zo groot en giganties
als-ie uiteindelijk is geworden. We hebben er wel alsmaar over gepraat, zullen we
zus doen of zo, maar die woede gaf echt de doorslag. Als we 't er dan over had-
den dat die gelddiskussie belangrijk was, dan kwamen we toch weer uit op 'ze
kunnen die diskussie toch voeren, wat maakt het nou uit, een maandje wachten',
want dat was het in feite, een volgende keer kunnen ze een hele krant krijgen."
'Was dat unaniem, jullie standpunt, of waren er vrouwen die er wel open voor
stonden?' Mieke: 'Unaniem, maar we vonden het wel afschuwelijk, het heeft
toch tot een pijnlijke verhouding met de Bonte Was geleid.' Ook met Jet praatte ik
over dit konflikt: "Toen de Bonte Was met dat voorstel kwam, dacht ik nou, da's
wel interessant. Wij allemaal trouwens. En dat we al die temanummers al ge-
pland hadden enzo, is natuurlijk het toppunt van burokratie. Ik vond wel dat we 't
meteen moesten doen, de anderen wilden het uitstellen. Het was op dat moment
heel aktueel. Er waren stagiaires van de sociale akademie in het Vrouwenhuis,
die op zich heel veel werk verzetten, prima, maar je ging je wel afvragen hoe dat
zat: het karrière maken of geld verdienen met revolutionair bedoelde werkzaam-
heden. Vrouwenstudies bijvoorbeeld. Ikzelf probeerde dat - karrière en vrou-
wenbeweging - altijd strak gescheiden te houden. Het geldprobleem was dus
een belangrijke diskussie in het Vrouwenhuis, maar door alle diskussies, ook met
elkaar, dacht ik op een gegeven moment wel, dat de Vrouwenkrant misschien
toch niet zo geschikt was voor dit soort dingen. We waren toch een heel ander
 |
 |
 |
 |