Blijf van m’n lijf, uit Vrouwen over hulp bij ziekte en problemen, De Bonte Was, 1978
6
meteen overzichtelijker en rustiger in huis. De materiële voorzieningen bleven op peil en
vormden geen aanleiding tot eindeloze kifterijen meer.
Ook andere dingen veranderden in huis, misschien omdat het rustiger en overzichtelijker
werd en elke vrouw meteen meedraaide in het huis. Zo werd b.v. de opvang van nieuwe
vrouwen versoepeld. Nieuwe vrouwen werden opgenomen via een telefoongesprek, door
één der bewoonsters. Hoe ze dat moest doen, werd uitvoerig besproken in de begingroep.
Was het eerst zo dat elke lichamelijk bedreigde of mishandelde vrouw opgenomen kon
worden, mits ze zelfstandig zou kunnen functioneren in het huis, nu is het zo dat elke
vrouw kan komen tenzij achteraf blijkt dat het toch niet gaat. B.v. een vrouw die aan
beide benen gehandicapt was werd vroeger dringend verzocht eerst te proberen in een
tehuis te worden opgenomen waar ze meer verzorging kon krijgen. Later werd ze wel
opgenomen. Als zou blijken dat het niet ging, konden we nog altijd naar een betere
mogelijkheid speuren. De bewoonsters weten dit. Weten dat we gezamenlijk zullen
proberen oplossingen te zoeken wanneer er moeilijkheden ontstaan. Hierdoor groeit het
vertrouwen in eigen kunnen en het vermogen moeilijke situaties het hoofd te kunnen
bieden.
Steeds meer dingen worden gezamenlijk ondernomen. Samen achtergebleven kinderen
kidnappen (tot in Parijs toe). Samen de hele huisraad uit de echtelijke woning halen. Met
een heel stel een lastige man van de stoep verwijderen na hem drie maal ernstig
gewaarschuwd te hebben. Met stoelpoten, kleerhangers en stukken hout op hem af. De
man kon de volgende dag zijn brommerhelm niet meer op zetten. De politie, wel
gewaarschuwd, kwam te laat. 'Goed zo, dames, de juiste aanpak, maar doe het de
volgende keer in de tuin'. En namen de man mee naar het buro.
Het wonen in het huis doet een duidelijk beroep op de vaardigheden en specifieke
deskundigheden van de bewoonsters en de medewerksters. Bewoonsters ontdekken vaak
eigen deskundigheden die ze niet voor mogelijk hadden gehouden. Een vrouw die merkt
dat ze heel goed nieuwe vrouwen kan opvangen en op hun gemak kan stellen. Die niet
zelf overstuur raakt als een ander erg huilt. Een andere vrouw die blijkt steeds weer een
goede strategie te kunnen ontwikkelen als het er om gaat een bepaalde man uit zijn huis
te lokken (én vervolgens met een stel andere vrouwen kinderen en/of huisraad te halen).
Een derde vrouw die het tot haar eigen verrassing leuk vindt om lezingen te geven. Of
interviews. Of die heel goed is om agressieve mannen aan de deur te woord te staan en ze
weg te werken. Of om te gaan met lastige kinderen waar de betreffende moeder het niet
zo goed mee kan vinden.
De medewerksters leren ook allerlei nieuwe vaardigheden: poen lospeuteren, gesprekken
met andere instellingen, lezingen, pers en publiciteit organiseren enz. En het steeds beter
weten wat we wél en wat we vooral niet moeten doen. .
Wel: het zorgen dat de voorwaarden voor 'n rustige beslissing nemen bestaan: een veilig
huis waarvan de materiële voorzieningen voortdurend zo op peil gehouden worden; het
geven van konkrete informatie (ziekenfonds, echtscheiding, alimentatie,
kinderbescherming, huizen); een direkte kursus in het reilen en zeilen van het huis.
Beschikbaar zijn, tussen 10.00 en 17.00 uur, voor een gesprek als een bewoonster daartoe
de behoefte te kennen geeft. Een eventueel trachten ruzies op de verschillende kamers
bespreekbaar te maken, als daartoe aanleiding bestaat vanuit de bewoonsters.
 |
 |
 |