De Bonte Was, VROUWEN OVER HULP BIJ ZIEKTE EN PROBLEMEN, Amsterdam 1978
117
Alternatief 4: Burenhulp
Truus, Tinie en Ina zijn ex-bewoonsters van 'Blijf van mijn Lijf'. Ze wonen nu bij elkaar
in een nieuwe wijk even buiten Amsterdam. Met hen had ik een interview over hoe zij
elkaar helpen en steunen, kortom die dingen voor elkaar doen die in deze tijd vaak
overgenomen zijn door welzijnsinstellingen.
Truus: Ik ben hier net voor de anderen komen wonen.
Ina: Ik ben gelijk met Tinie hier komen wonen, ik ben verhuisd door m'n vriend die later
bleek geen vriend te zijn. Ik ben hier per 3 augustus komen wonen, heb eerst wat
vuilniszakken met kleren meegenomen, en later kwamen de grote stukken. Na een maand
is m'n vriend hier ingetrokken of liever gezegd hij heeft er zich zo'n beetje ingewerkt. Ja,
hij wilde geen samenleving, alleen trouwen en stom genoeg ben ik met hem in
ondertrouw gegaan. En toen ging het balletje aan het rollen, ging meneer heerser spelen
en dat zag ik niet zitten en met veel poeha en toestanden is hij er dan uitgegaan. En nu
krijg ik dreigementen. En hij ging bij Tinie zitten klagen.
Truus: Wij zagen het meteen al niet zitten. Wanneer hij naar z'n werk ging was het: 'Ina,
waar is m'n rijbewijs, Ina, waar zijn m'n autosleutels, Ina, waar ligt m'n brood.' Ik zeg:
Nou, dat gaat lekker hier, ik zeg, mens, je zit nou al onder de plak. En toen waren we een
keer naar een thema-avond van 'Blijf van mijn Lijf' en toen hebben we het er ook over
gehad en ik zei, mens je lijkt wel bedonderd om je zo in de nesten te werken, je hebt nu
een lekker huis van jezelf en als je straks getrouwd bent dan krijg je van het zelfde laken
een pak, je kunt toch nu al zien hoe hij is.
Ina: Truus zei: 'Hoe denk je er zelf over? '
Truus: Maar Ina zei, ja ik ben nu al in ondertrouw, ik zeg nou meid als je soms denkt dat
je te ver bent gegaan, kappen hoor, op de valreep. En Tinie zei het ook en Eveline ook.
En met steun van ons, anders had het waarschijnlijk veel langer geduurd, heeft ze gekapt.
Ina: Ja, anders had het veel langer geduurd. Het was dan misschien al te laat geweest. Ja,
het huwelijk zou eind maart wezen, godverdorie zeg.
Ik: Waarom wilde je met hem gaan trouwen?
Ina: Alleen is natuurlijk ook maar alleen, hè. Ik kende hem al heel lang. Hij is een
vroegere buurman van me geweest en toen ik in die moeilijkheden zat met de man
waardoor ik in 'Blijf van m'n Lijf' gekomen ben had ik ook al steun aan hem, hij bleef er
vaak bij zitten wanneer mijn man en ik ruzie hadden en dan deed m'n man toch niks. En
hij was hartstikke leuk met de kinderen, de kinderen waren gek op hem, dus dat kwam
allemaal mooi uit natuurlijk. Maar nou uit hij allemaal dreigementen, zegt ie dat ie wel
naar de Sociale Dienst zal gaan en m'n vent het adres door zal geven waar ik woon. Hij
wil het op de tv laten komen en een stuk in de krant schrijven, omdat hij nou z'n woning
kwijt is. Truus en Tinie hebben al gezegd, nou hij komt maar op.
Truus: We hebben al een plan de campagne gemaakt, ik zeg: kom op, we moeten hem
gewoon met àlles voor zijn, we zijn al naar de soos geweest, de sociale dienst dus en we
hebben andere dingen geregeld.
Ina: Ik heb gelijk ook de politie opgebeld voor wanneer hij hier komt klieren. Nou, het is
het beste als ik een onderhoud met een wijkagent aanvraag.
Truus: Hij kwam hier zeuren en bij Tinie ook. Hij zei: ik zie het leven zonder Ina niet
meer zitten en ik wou dat ik dood was. Ik zeg: Nou dat is gemakkelijk zat, de trein rijdt
hier verderop en je kan er zo heen.
Ina: En ik heb z'n ogen open gemaakt en nu kan hij niet meer zonder een vrouw, zegt hij.
 |
 |
 |
 |