MISDADEN TEGEN DE VROUW
, Tribunaal Brussel 1976. Diana Russell & Nicole Van de Ven, 1977
Nederlandse vertaling, De Bonte Was, Amsterdam 1977
162
Van de grote bladen in Frankrijk publiceerde Le Nouvel Observateur een artikel van Simone de
Beauvoir, waren de Politique Hebdo en Paris-Match negatief en was Le Monde zakelijk.
De publiciteit in Nederland was matig: artikelen in de niet-rechtse week- en dagbladen, veel
aandacht voor het uitsluiten van de mannelijke pers. Artikelen over self-help van NRC-
Handelsblad en De Volkskrant maakten veel indruk en gaven bekendheid aan deze allang in
vrouwenhuizen bestaande aktiviteit. Vanuit Nederland kwamen 30 artikelen binnen.
Het Portugese vrouwenblad Mulher kwam met een positief artikel van I5 bladzijden met foto's; de
abortuskwestie werd gebracht onder het motto 'baas in eigen buik'.
In Spanje verschenen in totaal 25 artikelen over het Tribunaal, met veel kritiek erin. Het feministies
kollektief Seminar gaf een perskonferentie, waar het gemis van theoretiese analyse op het
Tribunaal werd beklemtoond. Een man schreef in het maandblad Possible onder de kop 'Seks in
plaats van politiek' dat het Tribunaal bij elkaar was gekomen 'door het kunst- en vliegwerk van
God weet wie'.
In Italië verschenen een stuk of tien artikelen in de rechtse pers en brachten voorts alle linkse dag-
en weekbladen artikelen. Het vrouwenblad Annabella bracht een verslag met veel foto's: 'de
diepste betekenis van het Brusselse Tribunaal ligt in de geest van verzet en zusterschap'. Het
weekblad Espresso kwam met de kop: 'De fallokraat is een multinationaal monster'.
Noorse feministen schreven dat ondanks persberichten en ondanks het feit dat er Noorse
verslaggevers in Brussel waren, het Tribunaal in de Noorse pers is genegeerd, behalve door één
socialisties en één studentenblad.
In Japan was dankzij de kontakten van één verslaggeefster met de drie grootste kranten de
berichtgeving zodanig dat 20 miljoen mensen artikelen over het Tribunaal hebben kunnen lezen.
De tv gaf in verschillende uitzendingen aandacht aan het Tribunaal, o.a. in de vorm van interviews
met deelneemsters aan het Tribunaal. Dit ondanks het feit dat de grote media-bedrijven in Japan
volgens afspraak alleen aan feministiese aktiviteiten in het buitenland aandacht schenken die door
de overheid georganiseerd zijn.
Vanuit India schreven enkele vrouwen dat ze erg gelukkig waren over de aandacht die het
Tribunaal in de pers had gekregen, zonder verdere exakte gegevens.
In de Luxemburgse Republicain Lorrain verscheen een hooggestemd artikel van een man ('dat in
een vredig en geciviliseerd land als België de laatste negen maanden minstens 25 vrouwen zijn
gedood door mannen zijn geen ijdele woorden maar harde feiten'.)
In Denemarken was de berichtgeving 'ongewoon uitgebreid', schreven feministen. Op één
uitzondering na waren vanuit Denemarken uitsluitende vrouwelijke verslaggevers door hun
direkties gestuurd! Radio, tv en alle kranten schonken aandacht aan het tribunaal. Eén krant gaf
anderhalve bladzijde getuigenissentekst. De weinige negatieve artikelen waren geschreven door
mensen die niet op het Tribunaal aanwezig waren geweest.
In West-Duitsland verschenen in totaal zo'n 150 artikelen over het Tribunaal. Verder waren er erg
veel radio- en tv-programma's aan gewijd, minstens 18. De aanvang van het artikel in Der Spiegel:
'De zaal werd donker, de projektor begon te zoemen en op het scherm verschenen drie mannen
die een huis binnendrongen en een naakte vrouw ruw verkrachtten. Meer dan 1000 seksegenoten
van het slachtoffer vormden het auditorium en reageerden geschokt: 'Stop', 'licht aan' werd er
vanuit de zaal geroepen. Het was té echt: voordat de film werd gedraaid hadden vrouwen
gedurende vier uur getuigd over hoe zij waren verkracht'. (De film, onderdeel van een getuigenis
over seksueel geweld, werd na drie minuten stop gezet). Der Spiegel beoordeelde het Tribunaal
aanmerkelijk positiever dan de Jaar van de Vrouw-Konferentie in Mexico.
In Zwitserland gaf de pers, inklusief radio en tv redelijk aandacht.
In Israël was de berichtgeving tijdens het Tribunaal minimaal, maar na afloop ervan des te
uitgebreider, zowel in toonaangevende vrouwenbladen als in belangrijke dag- en weekbladen. Het
waren uitstekende en goed gedokumenteerde artikelen. Joanne Yaron schreef in één ervan dat
haar gesprek met een Syriese vrouw haar 'geloof had versterkt dat feminisme politieke barrières
kan overschrijden'.
Ook in Zuid-Afrika kwam pas publiciteit toen het Tribunaal voorbij was. In The Argus, één van de
twee grootste weekbladen in Kaapstad, verscheen een artikel onder de titel: Black Women's
Burden (De last der zwarte vrouw), een interview met de zwarte Sindi Sayedwa, deelneemster aan
het Tribunaal. Laatste zin van het artikel: 'Via het IFN (Internationaal Feministies Netwerk) kunnen
 |
 |
 |
 |