MISDADEN TEGEN DE VROUW
, Tribunaal Brussel 1976. Diana Russell & Nicole Van de Ven, 1977
Nederlandse vertaling, De Bonte Was, Amsterdam 1977
161
27
De reaktie in de wereldpers
Onmiddellijk nadat bekend was geworden dat het Internationaal Tribunaal over Misdaden tegen de
Vrouw in Brussel zou worden gehouden, gaven we een perskonferentie in het Internationaal Pers
Centrum in Brussel, op 9 december 1975, over plaats, datum, omvang en doel van het Tribunaal.
De Belgiese pers publiceerde deze droge feiten op grote schaal, één provinciaal blad noemde ons
'het laatste losse handje vol overlevenden van het feminisme'.
Op onze tweede konferentie in het IPC, op 15 februari 1976, gaven we onze redenen waarom er
geen mannelijke pers zou worden toegelaten: de verwarring die zou kunnen ontstaan bij getuigen
die intieme details over zichzelf gaven; waarborg voor anonimiteit van vrouwelijke ex-politieke
gevangenen; vroegere tendentieuze berichtgeving van mannelijke jounralisten over feministiese
evenementen. Dit laatste argument werd genegeerd. Op het tweede zeiden ze: als vrouwelijke
journalisten anonimiteit kunnen waarborgen, waarom mannen dan niet? Verder bespeelden ze het
thema van de persvrijheid en waren ze unaniem van mening dat we minder publiciteit over het
Tribunaal zouden krijgen als we hen zouden weren.
Al bij de aanvang van het Tribunaal hadden grote bladen als Le Nouvel Observateur, Le Monde
(Frankrijk), The Times (Londen), The New York Times, en Der Spiegel (West-Duitsland) korte of
uitgebreide artikelen aan het Tribunaal gewijd. Maar de definitieve uitsluiting van de mannelijke
pers op 5 maart, bezorgde het Tribunaal krantekoppen over de hele wereld.
Tot de weinige positieve mannelijke reakties behoorde één in het gematigdlinkse blad Il Giorno
(Italië): 'Ik kan deze diskriminatie niet aksepteren. Maar tot mijn ongenoegen moet ik zeggen dat
de beslissing juist is. (...) Hoe vaak ben ik mijn vrouwelijke kollegaas niet vóór geweest omdat ik
de sterkste, de slimste was, of gewoon omdat de persoon die ik interviewde liever een mannelijke
dan een vrouwelijke journalist had? Nu is het mijn beurt om gediskrimineerd te worden, en tussen
begrijpen en ondervinden is een enorm verschil. Als je diskriminatie begrijpt voel je je intelligent en
edelmoedig, als je het ervaart wordt je rankuneus en boos. (...) Misschien is dat wel de toestand
waarin mannen vrouwen hebben gebracht. Ik moet dubbelzinnig zijn: het aksepteren, glimlachen
en mijn boosheid onderdrukken.'
We hebben de deelneemsters gevraagd ons zoveel mogelijk kranteknipsels en berichten over de
verslaggeving in hun land te sturen. Hier volgt een overzicht van hun reakties., dat zeker niet
volledig is. Opgemerkt dient te worden dat de gunstigste artikelen over het Tribunaal niet altijd
door feministen werden geschreven, en de meeste zwart-makende artikelen niet altijd door
mannen.
Ondanks dat de pers met algehele boycot van het Tribunaal dreigde, verschenen in België alleen
al 165 artikelen over het Tribunaal in dag- en weekbladen, wat niet alleen te danken was aan het
feit dat het Tribunaal in eigen land werd gehouden.
In de Verenigde Staten wijdde de New York Times twee artikelen aan het Tribunaal. Hoewel Time
en Newsweek vrouwelijke journalisten hadden gestuurd, hebben zij niets gepubliceerd. De eerste
vraag van een Time-verslaggever was: 'Hoe zijn de deelneemsters gekleed? '. De tweede:'Waar
verblijven ze? '
Veel verslaggevers vroegen onmiddellijk: 'Wie zijn de belangrijkste persoonlijkheden hier? ' Wij
antwoordden: 'Hier zijn ze, 1400 vrouwen' - evenveel als het aantal zitplaatsen in de grootste zaal
van het Palais.-In de wel- en niet-feministiese Amerikaanse pers was het opvallend hoeveel indruk
de Derde-Wereld-vrouwen en gekleurde vrouwen hadden gemaakt. De Europa-editie van de
HeraId Tribune gaf een verslag over alle Tribunaaldagen.
Voorzover we kunnen nagaan was de berichtgeving in Groot-Brittannië het minst: er werd of niet
of zuur geschreven. The Times was karig (I50 woorden). Alleen The Guardian versloeg vier
dagen.
Daarentegen was de berichtgeving in Ierland, in The Irish Times, het meest gedetailleerd, het
kompleetst, en het best gedokumenteerd van alle verslagen.
 |
 |
 |
 |