MISDADEN TEGEN DE VROUW
, Tribunaal Brussel 1976. Diana Russell & Nicole Van de Ven, 1977
Nederlandse vertaling, De Bonte Was, Amsterdam 1977
158
bij onze terugkeer in Zuid-Afrika, iedereen onmiddellijk tot aktie zouden brengen. Dit heeft me
moed gegeven om dingen te doen die ik normaal niet gedurfd zou hebben. Internationale
zusterschap is nu werkelijkheid voor mij.' Anne voelde ook dat 'we door onze aanwezigheid daar
de mensen zeer konkreet konfronteerden met Zuid-Afrika. Zij zijn nu meer geneigd persoonlijk
belang in het land te stellen.' Zowel Sindi als Anne benadrukten het belang van leren door zien en
ervaren, meer dan door lezen en horen. Bijvoorbeeld, Anne zei, dat het bestaan van een
vrouwencentrum in Kaapstad 'te danken is aan het feit dat drie van ons op de hoogte waren van
de ervaringen in Amerika; we wisten dus dat het zou werken ook al zag het er in het begin niet
naar uit'.
In de Verenigde Staten evenals in Italië was de belangstelling voor het Tribunaal veel groter toen
het eenmaal voorbij was, maar vooral onder feministen. Het nationaal komitee verspreidde
ongeveer 2000 eksemplaren van een kort verslag onder feministiese media in het land, en onder
de vrouwen die al eerder belangstelling voor het Tribunaal hadden getoond. Vrouwen hebben
lezingen over het Tribunaal gehouden o.a. voor radio en t.v. Ondanks de belangstelling in de
Verenigde Staten is het moeilijk te zeggen wat de uitwerking van het Tribunaal zal zijn. Ik hoop
dat, vooral door de publikatie van dit boek, de belangstelling van vrouwen in de Verenigde Staten
en hun medeleven met de onderdrukking van vrouwen in andere landen groter zal worden.
Amerikanen zijn vaak nogal parochiaal en chauvinisties, wat voor een deel al te verklaren is door
geografies isolement en de omvang van het land. Ook in de vrouwenbevrijdingsbeweging in de
Verenigde Staten is het vrij gewoon dat vrouwen denken dat zij meer aan vrouwenbewegingen
elders te leren hebben, dan van hen te leren. Dat is niet zo gelukkig. Van de andere bewegingen
zijn er vele verder ontwikkeld in hun internationaal denken, vooral in Europa. Hoeveel
Amerikaanse feministen weten iets over de bewegingen in Canada of Mexico, laat staan in de rest
van de wereld? Ik vind het een fijne gedachte dat het Tribunaal zal helpen een groter gevoel van
internationaal zusterschap in de Verenigde Staten te wekken.
Twee van de langste telegrammen die ik ooit gezien heb, werden vanuit Iran naar het kantoor in
Brussel gezonden. De president van de Vereniging tot bescherming van gevangenen gebruikte
351 woorden om uit te leggen hoe vals de aanklachten waren van 'een jonge vrouw die zegt
Perzies te zijn'. 'Er zijn slechts 400, niet 4000 vrouwelijke gevangenen', beweert hij, 'marteling
bestaat niet; anders nog: gevangenissen in Iran bieden mogelijkheden voor geestelijke
ontwikkeling, sporttraining, films, concerten.' Het andere telegram, van 296 woorden, is afkomstig
van de secretaris-generaal van de Vrouwenorganisatie in Iran. Ook zij beweerde dat de
beschuldigingen van martelingen geheel ongegrond waren. 'Bovendien: Er is wat betreft de rol van
vrouwen veel waar we in Iran trots op zijn, en dat aan welk internationaal gezelschap ook getoond
kan worden. Uw Tribunaal heeft besloten dat alles niet te willen zien. Iran was een van de meest
aktieve landen tijdens het Internationale Jaar voor de Vrouw. Zijn maatregelen, in binnen- en
buitenland, spreken voor zichzelf. Het Tribunaal echter heeft voorbijgaand aan deze aktiviteiten
zichzelf een klankbord laten worden van ongegronde beschuldigingen en kwaadaardige roddel.'
Organisaties uit Egypte, Griekenland en West-Duitsland brachten per telegram hun instemming
met de doelstellingen van het Tribunaal over. Er was ook een telegram uit Birmingham (Engeland)
met de volgende tekst: 'Help, help. Denk in jullie bijeenkomsten aan de vrouw uit West-Indië in de
grote stad in Engeland'.
In deze korte schets zijn veel landen weggelaten, niet omdat het Tribunaal geen invloed heeft
gehad, maar omdat niemand ons erover geschreven heeft.
Gezien de ruime aandacht die zowel in de feministiese - als in de establishmentpers aan het
Tribunaal geschonken is, kunnen we er zeker van zijn dat miljoenen vrouwen over de gehele
wereld ervan gehoord hebben. Alleen al het idee van een Internationaal Tribunaal over Misdaden
tegen de vrouw, geheel georganiseerd door en voor vrouwen, is radikaal op zichzelf. Zelfs
wanneer de pers negatief is geweest, zelfs wanneer vrouwen die het bijwoonden buitengewoon
krities zijn geweest, dan betekent dat nog niet dat het in hun landen geen positieve uitwerking
heeft gehad. Een Britse vrouw die kontakt had met de vrouwenbeweging in Spanje vertelde me
dat het Tribunaal een zeer positief effekt heeft gehad op de beweging in Spanje. Onverwachts was
er na het Tribunaal tijdens feministiese bijeenkomsten een grote opkomst, en de deelneemsters uit
Spanje waren gestimuleerd door de mogelijkheid vrouwen mee te maken uit andere landen waar
vrouwen minder onderdrukt worden dan in Spanje.
 |
 |
 |
 |