De Bonte Was, MOEDERBOEK, Amsterdam 1976, feministiese uitgeverij de Bonte Was
110
huis gewoond, ikzelf en de kinderen ieder een grote eigen kamer, verder
alles erg ruim, behalve de financiën. We moesten erg op de kleintjes
passen. Verder zaten we ondanks het grote huis toch erg nauw op
elkaar, we moesten iets anders maar wat?
We zijn begonnen met vakantie. Met z'n vieren hebben we ingeschreven
bij een groep vrouwen, ook onvolledige gezinnen, die ook iets anders
wilden dan met hun eigen groepje (ik bedoel moeder plus kroost) te
blijven zitten. 't Was voor ons een sprong in het duister, maar goed wie
niet waagt die niet wint.
De eerste vakantie was voor ons echt wat ik noem snuffelen en proeven.
Hoe zou het gaan, hoe zou het klikken tussen de groten onderling, de
kinderen onder elkaar en de groten en de kinderen? Dat was voor ons
geweldig wennen. Buiten onze eigen familie om waren we zo'n groeps-
gebeuren helemaal niet gewend.
De eerste vakantie was de kerstvakantie. Ik had toen nog geen baan en
was niet zo aan vakantiedagen gebonden. Ik heb toen die dagen heel fijn
beleefd, het gevoel dat ik niet meer zo alleen met de kinderen zat en de
kinderen niet meer alleen met mij, ja het was wel een fijn gevoel. Na een
fijne wandeling gezellig rond de grote tafel met een handwerkje of boek
of zomaar een kopje thee en een fijn gesprek.
We zijn meer van die vakanties gaan doen. Er ontstond een vaste groep.
met wel losse mensen eromheen, maar met de vakanties ontmoette je
toch wel een vaste groep.
We hadden allemaal dat gevoel, na de vakantie, dat je in een gat viel. We
waren dan zo aan veel mensen gewend, dat het dan weer helemaal
wennen was, weer alleen met de kinderen. Heel voorzichtig is het plan
gegroeid om met een paar vrouwen plus kinderen samen te gaan wonen.
We hebben een huis gekocht waarvan we dachten dat het wel geschikt
was voor ons. Onze eisen waren ieder een eigen kamer en voor de groten
en kinderen samen een woonkeuken.
Maar nu verder: er werd een reglement opgesteld voor vaste afspraken.
De grondbeginselen waren voor ons allemaal hetzelfde: het samen..
wonen was erop gericht om elkaars lasten te dragen, de problemen van
de kinderen met elkaar te bespreken om zo tot een oplossing te komen,
ook om tot een ander inzicht te komen, dan je eigen vastgeroeste idee.
Ook om problemen waar jezelf mee zat met de bewoners door te pra-
ten, en om de dingen waar je iets fijns aan beleefd had kwijt te kunnen.
Tevens moest er aan het huis veel samen gedaan worden.
Toen we begonnen met het huis hebben we eerst de gezamenlijke ruim-
te met z'n allen een beetje leefbaar gemaakt. Onze eigen kamers, dat
was een persoonlijke kwestie. We waren allemaal vol goede moed en
waren toen ook allemaal nog niet zo druk met van alles bezig.
De afspraak was ook één keer in de week een vergadering met de
groten, waar ik altijd erg naar uitkeek. Dan werden o.a. de beurten
besproken.
De beurt houdt in dat één grote 's morgens de kinderen wekt en met ze
ontbijt, zorgt dat ze op tijd naar school toe gaan. De kleine kinderen
komen dan om vier uur weer uit school. Dan drink je thee met ze. Om
ongeveer zes uur staat 't eten op tafel. Daar heeft de beurt dan voor
gezorgd. 's Avonds de afwas en de kleine kinderen om een uur of half
negen naar bed. Dat was dan de inhoud van de beurt. En niet vergeten
de kinderen aandacht te geven. Maar op vergaderingen werden ook nog
wel andere dingen besproken, bv. als ons iets dwars zat, wat er in de
groep gebeurd was of wat er met ons zelf gebeurd was. Maar ook wat er
nog verder aan het huis moest gebeuren. We kwamen zo'n avond dan
wel tijd tekort. Er waren wel avonden waar de stukken van afvlogen,
maar na afloop had ik toch altijd het gevoel, het was fel maar toch ook
wel goed.
 |
 |
 |
 |