De Bonte Was, MOEDERBOEK, Amsterdam 1976, feministiese uitgeverij de Bonte Was
107
KOLLEKTIEF 3
In werkelijkheid zijn we al enkele jaren bezig geweest met het opzetten
van een woongemeenschap. Vanaf de geboorte van het idee om samen
te gaan wonen tot het moment dat de verschillende verhuiswagens voor
één huis stonden: dat is ongeveer acht maanden geleden.
Onze groep bestaat uit drie mannen, drie vrouwen en drie kinderen:
- een vader en moeder met twee jongens van vier en zeven jaar
- een vader en moeder met een jongetje van tweeëneenhalf jaar
- een vrouw die in de toekomst ook een kind wil hebben, maar er niet
alleen voor wil zorgen
- een man zonder kinderen, die later bij ons is komen wonen.
Onze leeftijd ligt tussen de 25 en 35 jaar. Met z'n vijven hebben we het
geld bijeengebracht, gespaard, en via makelaars na een jaar zoeken een
erg goed huis gevonden en gekocht. Om aan een hypotheek te kunnen
komen, hebben we een koöperatie gesticht, waarin we als vijf zelfstan-
dige mensen deelhebben. Iedereen betaalt 1/4 van zijn of haar inkomen
voor de hypotheekaflossing. We hebben een lineaire hypotheek dat
houdt in dat we in het begin erg veel moeten aflossen wat later afneemt.
Dit hebben we gedaan voor eventuele toekomstplannen, wanneer
iemand minder wil werken of wil gaan studeren. We betalen allemaal
een gelijk bedrag aan huishoudgeld, de ouders betalen huishoudgeld,
verwarming en licht voor hun kinderen, op het ogenblik zijn dit de
vaders vanwege hun grotere inkomens. Daarnaast komen nog de gedeel-
de kosten van telefoon, gas, water, licht, abonnementen en inrichting
van kollektieve ruimten (keuken, zit- en speelruimten).
Voor het laten draaien van het huishouden hebben we een systeem
ontworpen waarin vijf mensen ieder 24 uur per week verantwoordelijk
zijn voor de kinderen en het huishouden, dit heet in onze gebruikstaal
'de beurt hebben'.
De jongen die niet in de koöperatie zit, vervult eigenlijk de rol van
invaller, een keer ekstra oppassen, af en toe eens met de kinderen
uitgaan, enz.
De beurt gaat om 24.00 uur in door bij de kinderen te gaan slapen. In
het allereerste begin gaf dit een veiligheid aan de kinderen, die ze een
beetje verloren hadden door de andere vorm van wonen en een onover-
zichtelijk groot huis. Bij het opstaan beginnen de 'normale' huishoude-
lijke taken.
- kinderen aankleden, eten en naar de diverse school- en speelzalen
brengen
- boodschappen doen, keuken en kinderruimten opruimen
- het jongste jongetje naar bed
- het oudste jongetje weer naar school en de middelste eens ekstra
aandacht geven.
- de jongste uit bed, de oudste uit school halen, wat drinken en even
een beetje praten.
- eten koken, volwassenen die thuis komen aanhoren
- eten
- samen met de kinderen de speelruimte opruimen
- de kinderen in had en in bed, verhaal vertellen, de brandweermanne-
tjes voorlezen
- de keuken opruimen, koffie en tot 24.00 uur met de babyfoon op de
kinderen passen.
Je bent dan best moe, maar getroost bij het idee dat het maar één dag
en één nacht in de week is ipv iedere dag wat de meeste moeders
moeten presteren. De andere vier dagen worden gebruikt om te werken
 |
 |
 |
 |