VROUWEN TEGEN DE VERDRUKKING IN, De Bonte Was, Amsterdam 1979
20
Andreae begint traag en omslachtig te praten. Uiteindelijk deelt hij mee dat hij op dit moment de
gerechtelijke aktie niet zal voortzetten, 'wegens de gepleegde obstruktie. Mede met het oog op de
aanwezige patiënten.' (daar hadden ze wel eens eerder aan mogen denken!).
Ik kan een vreugdekreet met moeite onderdrukken. Begin hoe langer hoe meer te grijnzen,
langzaam komt een giechel omhoog. Hillie staat ook te schudden van het ingehouden lachen
achter de videokamera.
Op de vraag of er nu wel of geen beslag ligt, nu de verzegeling is verbroken en één kamer
helemaal niet verzegeld is, zegt hij dat 'het beslag de jure en de facto opgeheven is.' Er ligt dus
geen beslag meer.
'Wat gaat u nu doen?' Daar zal hij zich over gaan beraden. 'Met wie?' Daar laat hij zich niet over
uit...
De perskonferentie is afgelopen.
We feliciteren elkaar. Luid schreeuwend rennen we de behandelkamer in om te vertellen dat de
aktie volledig geslaagd is.
Zelden hebben we zo snel, met zo weinig voorbereiding en met een handje vol vrouwen, zo'n
mooi resultaat behaald!
Natuurlijk kunnen we niet vermoeden dat deze aktie de komende twee weken nog verschillende
malen herhaald moest worden.
Trots rijden we naar huis, filosoferend over vrouwen-reddingsbrigades met blauw zwaailicht op de
auto:
wordt uw behandelkamer verzegèld?
gauw de reddingsbrigade gebeld;
onverslaanbaar en kordaat
staat zij dag en nacht paraat!
 |
 |
 |
 |