VROUWEN TEGEN DE VERDRUKKING IN, De Bonte Was, Amsterdam 1979
15
narkose en al die toestanden. De dokter, een jonge vent nog, begrijpt haar. 'Maak maar een
afspraak met het Medisch Centrum voor Geboorteregeling,' zegt hij, 'dat is het gemakkelijkst voor
jou. Het is gevestigd in Leiden, Kort Rapenburg 1.'
Ze geeft de dokter een hand. Dan gaat het belletje voor de volgende, het meisje. Stil gaat ze naar
binnen. 'Niet zo bang zijn', fluistert Marietje haar toe. Het meisje zegt niets. Marietje gaat de
wachtkamer weer in. 'Hoe was die dokter?' vraagt Dora meteen. 'Heel aardig, jong, en niet zo'n
zeur,' vertelt Marietje. Dan vertelt ze, dat ze een afspraak gaat maken in Leiden. 'Dan ga ik daar
ook maar naar toe', zegt Dora, en, als Marietje haar vragend aankijkt, zegt ze: 'ja kind, ik ben ook
zwanger. Na zeventien jaar.' De bel gaat en ze staan op, Wim en zij. Het meisje komt weer
binnen. Ze heeft gehuild. Marietje heeft medelijden met haar. Ze maakt zo'n eenzame indruk. 'Kan
ik je helpen?' Ze schudt haar hoofd. 'Hoe heet je?' 'Jannie'. Marietje herademt. Ze praat nu
tenminste. 'Jannie, dat praat gemakkelijker. Weet je wat, heb je zin om mee te gaan koffiedrinken
in de stad? Je hoeft niet, als je geen zin hebt, maar het is goed, aan iemand je problemen kwijt te
kunnen.' Dora en Wim komen ook weer binnen, en zo zijn drie vrouwen met hun problemen
samen. Eén probleem en één oplossing, door hen gekozen.
Abortus. Drie vrouwen, die zelf gekozen hebben voor de beste oplossing. In hun ogen althans.
Omdat het kind niet gewenst is, omdat ze de verantwoordelijkheid voor een kind niet alleen
aankan, omdat het risico voor moeder en kind te groot is, omdat... maar vooral, omdat ze zelf
kiezen voor deze oplossing, bewust en weloverwogen kiezen.
Daarom is ook vooral Marietje woedend, wanneer ze het gesoebat volgt over de abortuswet. Ze
vindt ook, dat die veranderd moet worden, maar wanneer ze de voorstellen hoort, rijzen haar de
haren ten berge. Abortus verdwijnt niet uit het wetboek van strafrecht - nu ja, het is dan geen
misdrijf meer, maar een overtreding, maar het blijft strafbaar.
Alsof je een moord begaat, of iemand in elkaar slaat, of iemand besteelt. Is het juist niet vaak
humaan abortus te laten verrichten? Zijn er al niet genoeg zielige kinderen op de wereld, kinderen,
die nauwelijks een levenskans hebben, de kans op een eerlijke toekomst? Een kind mag alleen
dán er wereld komen, als het optimale kansen heeft. Wat moet een vrouw dan doen, wanneer ze
helemaal vertwijfeld is, als ze ontdekt, in verwachting te zijn? Het afstaan voor adoptie? Dat is een
wrede eis, want de vrouw, die haar kind 9 maanden gedragen heeft en het op de wereld heeft
gezet, kan misschien op dat moment geen afstand doen van haar kind, want een vrouw is niet
alleen verstand, maar gelukkig ook gevoel.
Moet ze het dan, in uiterste vertwijfeling, vermoorden? Onze heren regeerders zijn geschokt,
wanneer dit gebeurt, maar wat moet je met een kind, waarvan niemand weet en mag weten, dat
het is geboren? Slaap maar, heren regeerders, denkt Marietje. Sluit je ogen maar voor de feiten,
maar eis maar, zet je voorstellen maar op papier, want papier is geduldig.
Vijf dagen bedenktijd, ook al zo'n walgelijk voorstel. Waarvoor bedenktijd? Denk je, dat een vrouw
niet weet, wat ze doet? Dacht je, dat een vrouw niet mondig genoeg is om de konsekwenties te
overzien van wat ze doet? Denk je, dat een vrouw zo maar lichtzinnig besluit, te aborteren?
Die vijf dagen, heren regeerders, zijn alleen maar bedoeld om de vrouw om te praten. Want ze
moet toch vooral afzien van het idee, een kind te vermoorden. Alsof zo'n speldeknopje een kind is.
Het kan een kind worden, okee, maar moord is iets anders. Die vijf dagen moet een vrouw dan
maar over zich heen laten gaan, gesprekken met een arts, net, alsof ze er nog niet over gedacht
heeft, voor ze besloot. GODVERDOMME, EEN VROUW IS GEEN ONMONDIG WEZEN!!!!
Dan is het derde voorstel, na een bepaald aantal weken mag een abortus niet meer in een kliniek
worden verricht, alleen in een ziekenhuis. Ook al zo'n kolder. Alsof een kliniek niet even goed, zo
niet beter, funktioneert. Hierdoor krijgen klinieken toch een slechte naam, alsof dat niet bonafide
gaat. Waarom moet het in een ziekenhuis, dat veel duurder is, omdat je daar niet poliklinies
geholpen wordt, en een nacht moet blijven? Waarom de gemeenschap op kosten jagen? En dan
wel de 5-gulden eigen bijdrage durven vragen, belachelijk.
Bovendien, narkose en al die toestanden, dat is helemaal niet goed voor een lichaam. Marietje is
witheet. Hoe durft de regering. Mannen, hoe kunnen die nu voelen, wat er in een vrouw omgaat?
Zo'n stelletje in Den Haag, dat maar meent, op papier te zetten, wat een vrouw moet doen. Dat het
lef heeft, over het lichaam en het leven van een vrouw te beslissen. Woedend volgt Marietje een
debat over abortus op de T.V. De bezetting van de Bloemenhove-kliniek wordt aangehaald. Goed
eigenlijk, die bezetting. En wat stom van haar, dat zij daar niet bij was, indertijd. Maar ja, toen was
 |
 |
 |
 |