VROUWEN TEGEN DE VERDRUKKING IN, De Bonte Was, Amsterdam 1979
5
Tante Julia¹
Toen mijn oudtante Julia vijftig jaar getrouwd was met oom Karel was ik in ons gezin de gelukkige
die naar het feest mocht. Eerst zouden we er om loten maar dat ging niet door omdat tante Jantje
m'n moeder vertelde dat ze mij maar mee moest nemen omdat ik tenminste met mes en vork kon
eten. Dat had ik bij een vriendinnetje geleerd. Eerst wilde m'n moeder daar nog tegen in gaan,
maar al snel realiseerde ze zich dat niet alleen tante Jantje ons gezin een zootje ongeregeld vond
maar de rest van onze familie ook.
Zo kwam het dat op donderdagmorgen oom Albert en tante Jantje ons af kwamen halen in de
auto.
Het feest had me eerst enig geleken maar nu ik ging omdat ik met mes en vork kon eten, durfde ik
niets meer te zeggen.
'En kind, gaat het goed op school?', vroeg oom Albert. Ik keek m'n moeder aan. Zou ik nu ook niet
meer kunnen zeggen dat ik altijd een vier voor rekenen heb en dat ik een pesthekel aan school
had?
Ik ging maar eens uit het raam kijken, antwoordde niet en trok m'n kniekousen op.
Tante Julia kende ik niet zo goed. Ik had haar maar één keer ontmoet bij m'n oma maar ze had
niet zoveel aandacht aan me besteed. Oma had gezegd dat tante Julia niet zo veel ophad met
kinderen.
Oom Karel werd een joviale man genoemd en was gepensioneerd douanebeambte. Maar m'n
moeder had een keertje tegen m'n oudste zus gezegd dat: ' die ouwe alleen warm liep voor
puzzels, postzegels en patience.' Ik haatte alle drie die dingen en hij leek me daarom een
vreselijke man.
Eerst was er een hoogmis ter ere van het bruidspaar. We gingen gelukkig niet voorin de kerk
zitten zodat ik veel van m'n ooms, tantes, neefjes en nichtjes kon zien. In het begin wilde m'n
moeder nog wel zachtjes vertellen wie wie was en of ze aardig waren en met wie ze gebrouilleerd
waren zoals dat heette. Ik was dol op familievetes, schandalen en roddels.
Toen de mis begon hield zij haar mond. Tante Julia en oom Karel had ik nu ook wel gezien en ik
pakte m'n moeders missaal om alle geboorte- en dooienplaatjes die ze daarin had zitten, voor de
zoveelste maal te bestuderen. Die dooie familieleden vond ik het spannendst en m'n moeder had
veel over ze verteld.
Na de hoogmis gingen we naar restaurant Belvedère waar 'n ontzettend lekkere koffietafel was.
Maar eerst moesten we tante Julia en oom Karel gaan feliciteren. Ze deden heel vriendelijk en
oom Karel sloeg iedereen joviaal op de schouder. Ik stond achter tantje Jantje die tegen tante
Julia zei: 'TanteJulia, hartelijk gefeliciteerd met jullie vijftigjarige bruiloft en dat jullie nog maar vele
jaren in gezondheid en geluk met elkaar mogen delen.'
Toen ik aan de beurt was probeerde ik die zin te herhalen maar toen ik begon te hakkelen bij
'gezondheid en geluk', boog tante Julia zich voorover, gaf me een knipoog vanachter haar dikke
brilleglazen en zei: 'Laat dat maar achterwege kind, daar zit je ouwe tante heus niet op te
wachten.' Opgelucht ging ik aan tafel zitten waar ik terecht kwam tussen m'n nichtje Greetje en
neefje Ed. Ik had een hekel aan Edje, zo'n jongen die z'n chokoladesinterklaas pas in april opat en
regelmatig door de straat liep met z'n viooltje onder z'n arm voor de show en er nooit één noot op
wilde krassen.
Met Greetje had ik veel lol en samen met haar at ik het hele potje kandij op. Greetje zei: 'Pas maar
op, straks komen de toespraken en de een is nog erger dan de ander.' En ja hoor, eerst wilde de
pastoor een woord tot het bruidspaar richten. Natuurlijk veel over God, het sacrament van het
huwelijk en de trouw in voor- en tegenspoed.
Maar omdat hij de preek al had gehouden en dit een herhaling was, hield hij het kort. Meneer
Achterhoven die commies A was bij de douane hield een verhaal over hoe prettig hij
samengewerkt had met oom Karel en hoe vriendelijk tante Julia altijd was om oom Karel zijn brood
1
'Tante Julia', geschreven door Marga van Rijen, gecombineerd met het verhaal 'Bericht van het huis
Lievevrouwenbedstroo' (verderop in deze bundel) inspireerde Annemarie Borsboom tot haar
eindexamenfilm voor de filmacademie: 'Een leven aan de jaren', 1984. Zie haar site www.camera_editing.nl
 |
 |
 |
 |