BRIEVEN VAN CALAMITY JANE AAN HAAR DOCHTER
©Shameless hussy press, 1976
©Nederl. vertaling Feministiese uitg. De Bonte Was 1977
3
moet de nieuwe postroute zijn die de mensen van
Bozeman aan het aanleggen zijn. Morgen kan ik bij
ze zijn, het is voor hun een gevaarlijk karwei en het
kan geen kwaad in de buurt te zijn voor het geval
ze iemand nodig hebben om de Sioux te helpen
wegjagen. Ik denk dat ik het enige menselijke
wezen ben waar ze bang voor zijn. Op deze bladzij
vind je een foto van je grootmoeder Cannery, mijn
moeder. Zij en je grootvader zijn in een huifkar
dwars over de hoogvlakte gekomen toen ik nog
maar een klein kind was. We hebben jaren in
Missouri gewoond. Je vader Jim heeft me een pen
en potje inkt gestuurd zodat ik hem af en toe kon
schrijven. Hij is een man die een beetje respekt
heeft voor je moeder zelfs als anderen dat niet
hebben. Deze pen is in Ierland gemaakt. Ik bind
hem altijd samen met dit album vast aan het zadel
en de inkt stop ik in mijn zak daarom kan ik je
schrijven naast mijn kampvuur.
Lieve Janey - Soms kan ik echt niet het oude al-
bum meenemen om in te schrijven je zult zo nu en
dan dus losse blaadjes tegenkomen. De inkt is al zo
vaak bevroren dat hij bijna bedorven is. Ik ben
eraan gehecht omdat je vader Jim hem gestuurd
heeft. Je wordt al zo'n grote meid, bijna zes jaar.
Het lijkt nog maar zo kort geleden dat ik je vader
en moeder Helen O'Neil ontmoette en jou aan ze
gegeven heb. Ooit zal ik je komen opzoeken. Ik
vond het zo akelig om te horen dat Helen dood
was. Het is je lot om nooit een moeder te hebben
om bij te wonen. God geve dat oude Mammie Ross
bij je blijft lieverd. Ik zorg voor een klein jongetje.
Hij heet Jackie, hij is vijf jaar ouder dan jij, zijn
vader en moeder zijn door de Indianen gedood. Ik
vond hem op de dag dat je vader gedood werd. Hij
vond je vader de grootste held op aarde en heeft
gezien hoe ze hem neergeschoten hebben. Het is
een aardige jongen en zal ooit een groot man wor-
den. De Sioux Indianen zijn nog steeds lastig. Ik
ben naar het slagveld geweest na Custor's slag en ik
wil zoiets nooit meer zien. In een verwoest huis lag
het lijk van een man die zich daar kennelijk had
verborgen om aan de wraak van de Indianen te
ontkomen. De Indiaanse vrouwen hadden armen en
benen van de dode soldaten afgehakt, dan de hoof-
den gescalpeerd, dan de ogen uitgestoken, weet je,
Custer had een Indiaans dorp aangevallen, de vrou-
wen en kinderen uit hun kampen gejaagd, dus je
kunt ze niet kwalijk nemen dat ze op hun eigen
manier de rekening vereffenen. Je oom Cy was ook
bij dat gevecht, Janey. Ik vond hem in stukken
gehakt, zijn hoofd lag ergens, benen en armen lagen
in het rond.
 |
 |
 |
 |