VROUWEN TEGEN DE VERDRUKKING IN, De Bonte Was, Amsterdam 1979
71
dat de woestijngodin Feminista haar de opdracht gegeven had om het dorp te redden. Feminista
had haar bevolen de vrouwen mee de woestijn in te nemen. De mannen moesten thuisblijven om
voor het eten en de kinderen te zorgen en om het huishouden te doen, anders zou er rampspoed
volgen. Bedrukt ging iedereen heen. De vrouwen wilden eigenlijk hun huis niet uit en de mannen
wilden niet binnenblijven.
De volgende dag trok oma de woestijn in met alle vrouwen achter zich aan. Dit was haar plan: ze
had bedacht dat het water uit de oase, die zij op een dag reizen van het dorp gezien had,
gemakkelijk met pijpen naar het dorp getransporteerd kon worden. Een geniale gedachte! Nu
kwam haar kennis die ze opgedaan had bij het repareren van de waterleiding in haar roze-en-lila
huisje haar goed van pas. Bij de oase aangekomen liet ze de vrouwen riet kappen en de stengels
met elkaar verbinden. Zo legden ze een lange buis aan van de oase naar het dorp. Voor de
doorstroming van het water verzon ze een watermolen, bij gebrek aan wind, in beweging
gehouden door ezels. (Ze had nog even gedacht dat ze daar de mannen voor kon gebruiken maar
er waren ezels genoeg). Zo werd het dorp voorzien van drinkwater.
Later legden de vrouwen samen met oma nog een tweede waterleiding aan voor de bevloeiing
van de woestijn.
Het karakter van het dorp veranderde danig. Het werd een dorp waar iedereen welvarend leefde.
Er was genoeg drinken en genoeg eten van de bevloeide akkers. De kennis die de vrouwen door
het projekt gekregen hadden bewaarden ze zorgvuldig. Zij bekleedden nu een machtspositie en
waren van plan die te houden. Ze bestuurden het dorp, ze stichtten een school waar onderwijs in
het leiden van water gegeven werd, maar ook in andere vakken. Oma gaf er een tijdje les
(vanzelfsprekend mochten de jongetjes ook wel naar school, maar die kregen alleen maar les in
de onbelangrijke vakken). Tevreden zag oma het zelfbewustzijn van de vrouwen groeien.
Maar ja, ze kon daar niet blijven. Na een tijdje verliet ze met een gerust hart het dorp en via wat
omwegen kwam ze weer terug in Nederland. Zij startte daar een school, gericht op het onderwijs
in de waterhuishouding. Ze liet alleen maar vrouwen toe. Langzamerhand kregen de vrouwen de
waterhuishouding in Nederland in handen. Dit gaf hen een geweldige machtspositie. Als ze wilden
konden ze Den Haag onder water zetten! Al snel dwongen ze de bedrijven hun afvalwater te
zuiveren, met het gevolg dat al binnen twee jaar er bv. in de Rijn forellen zwommen!
Nog jaren later herinnerden de gesoldeerde plekken in haar waterleiding oma er aan hoe alles
begon.
 |
 |
 |
 |