VROUWEN TEGEN DE VERDRUKKING IN, De Bonte Was, Amsterdam 1979
98
Er was eens
Er was eens...
Waarom gaat het altijd over de tijd achter ons? Waarom niet: er komt een tijd dat vrouwen haarzelf
kennen en bewust zijn. Zij zullen dan wonen in kleine kraalachtige verzamelingen en huisjes, met
eigen onbespoten groentetuintjes. Je kunt er naar muziek luisteren, die net zo klinkt als jij die wilt
horen. Vrouwen leven er. Zij doen alles zelf, inklusief het zelf verwekken van kinderen. En zij
krijgen alleen maar dochters.
Omdat zij haarzelf op een gegeven moment ontdekken, bevrijdt al hun denken zich van het idee
niets te kunnen. Er komt zoveel kracht vrij en fantasie, dat zij het voortaan wel zelf kunnen
opknappen.
Hoe organiseer je een dergelijke manier van samenleven? Hoe los je je eigen problemen op? Hoe
los je het probleem van de aanwezigheid van mannen op? Want mooi dat je daar wél mee zit! Het
is wel zo dat zij steeds meer rekening gaan houden met de zelfstandigheid van vrouwen, maar
ingebouwd blijft toch hun geaardheid van je in te willen pakken en te gebruiken voor hun eigen
belangen. Hoe krijgen ze dat voor elkaar? Precies, door gebruik te maken van onze frustraties, die
ze ons hebben aangeleerd.
Wat moeten wij vrouwen dus doen om hen te verwijderen? Hun frustraties onderzoeken,
analyseren en zo gebruiken dat zij vanzelf, uit zichzelf ergens heen gaan waar wij geen last meer
van ze hebben.
Om te beginnen het voortplantingsproces. De afhankelijkheid van de man van de vrouw is groot.
Niet waar?
Dus moeten we via eigen onderzoekingen zien dat op te lossen. Ik kan hier zeggen dat we het
hebben opgelost! Uitweiden over het 'hoe' kan ik natuurlijk niet. Wat heeft dat voor gevolgen? Het
frustreert de mannen! Want het betekent dat wij ze niet meer nodig hebben. Een andere frustratie
die wordt gebruikt is dat vrouwen weigeren zich nog langer op welke manier dan ook 'te versieren'.
Door middel van kleurtjes op het gezicht, kleding die het lichaam duidelijk laat zien, bont en
andere aaibare jasjes en niet te vergeten de schoenen met te hoge hakken waardoor wij zo
sierlijk, verleidelijk en wiegend ons voortbewegen.
Verder worden wij zo slim, zo fantasierijk in het oplossen van problemen en doen dat met zo'n
snelheid, dat het denkvermogen van de mannen ver ten achter blijft. De reklame, ook iets dat zij
uitvonden, heeft geen poot meer om op te staan. Wij kopen gewoon niet meer wat er wordt
aangeprezen: geen waspoeders meer die alles hagelwit maken, geen kosmetika, geen
man/vrouwpolissen die de vrouw toch niet waarderen, geen toetjes om zijn tong te strelen.
Enzovoort, enzovoort...
Handleiding genoeg om de zaak te veranderen? Je kunt nog wel meer verzinnen, nietwaar?
Wat zou er kunnen gebeuren, als we zover zijn? Als je het systeem wat mannen eeuwenlang
hebben gebouwd zo hebt ondergraven, dan zou je je voor kunnen stellen dat het verder zo zou
gaan.
Na al hun organisaties te hebben geïnfiltreerd, nemen we de zaak over. Regeringen, parlementen,
direkties van bedrijven, de spoorwegen en al het ander openbaar vervoer. Het is niet zo moeilijk
eigenlijk. Want in alle bedrijven en organisaties zijn het de vrouwen immers, die de eersten zijn die
de kontakten met de mensen daarbuiten onderhouden. Telefonistes, sekretaresses, koffiedames
en zo verder. Die weten precies hoe zo'n bedrijf is georganiseerd. Zij horen alles, zien alles.
Inspelend op de frustratie van de man dat hij eigenlijk zelf niets meer kan regelen, gaat hij
piekeren, een oplossing zoeken voor zijn problemen. En waar gaat hij dan naar toe? Naar de
vrouw, de psychiaterse, de maatschappelijk werkster en die werkt hem op subtiele manier de
grond in. Of liever... de lucht in. Ooit hebben ze immers de raket uitgevonden, de maan
onderzocht, daar met speelgoedautootjes rondgereden en in het maanstof gespeeld.
Op een gegeven moment komen ze zo ver, dat ze besluiten daar te gaan wonen. We geven ze
dan de mogelijkheid mee van - zegge en schrijven één keer - zichzelf te reproduceren. Alleen
weten ze niet dat het bij één keer blijft.
 |
 |
 |
 |