De Bonte Was, VROUWENWERK, Amsterdam 1975
86
Waarop ik weer antwoordde dat dat ook niet zomaar kon. De
ruzie liep zo hoog op dat Ida het niet meer aankon. Dus de
boeman Oostenrijk werd erbij gehaald. Toen kreeg ik alle
kritiek te horen die ze in de loop der maanden tegen me had-
den opgezameld. Ik stookte de anderen teveel op. Als Hennie
en Ida er niet zijn zet ik de boel op stelten als een jonge
meid. Ik ben een opruier. Ik ga op m'n ellebogen leunen als
ik geen zin heb om te werken en doe alles waar ik zin in heb.
Toen kwam ik er tussen en begon over de dagelijkse rellen met
Hennie over het zacht zetten van de radio. Hierin gaf Oosten-
rijk me gelijk. Toen kreeg ik ervan langs dat ik me ermee
bemoeide dat de anderen (Ida, Hennie of één van de chefs)
niks deden. Ik had nl. met zoveel woorden eens gevraagd aan
een chef waarom hij de krant las terwijl wij moesten werken,
waarop hij gelijk van de afdeling verdween. Oostenrijk zei
dat ik er niets mee te maken had als anderen niks deden. Ik
was ingehuurd voor een bepaald loon en daar moest ik naar
werken. Waarop ik zei dat er toch wel gezamenlijk een bepaal-
de hoeveelheid werk verricht moest worden. Verder zei ik hem
dat ik het gemeen vond dat er met oneerlijke middelen (schor-
sing) gedreigd werd. Hierop reageerde hij niet. Oostenrijk
ging weg en zei dat als het zo doorging er een kop ging val-
len.
Door deze toestand was de eenheid tussen ons vier meisjes en
twee jongens van de afdeling weer behoorlijk vergroot. Om
kwart over vier kwam Johan, de chef-NVV-er, langs en ik
vroeg hem hoe de schorsing was geregeld. Hij zei: 'Ik bemoei
me niet met wat voor regels het bedrijf stelt. Ik geef al-
leen informatie over de bond. Er zijn behalve de cao ook nog
bedrijfsregelingen waar je je aan moet houden.' Leve de vak-
bond: Johan wilde geen partij kiezen want hij is zelf chef en
hanteert wie weet ook dit dreigement.
Een week later had Congita ruzie met Ida en Oostenrijk werd
er weer bijgehaald. Ze moest bij de machine weg en we dach-
ten dat ze ontslagen zou worden. Congita is erg weerbaar en
laat niet over zich lopen en door de konflikten over de schor-
sing wist ze precies wat ze moest zeggen. Men durfde niet te
schorsen of te ontslaan.
DE 45,- AKTIE IN APRIL '74
De jongens van de afdeling hebben 20,- schoon erbij gekre-
gen, wij niet. Ik schrijf een brief aan de bond of ik onder
een cao val (want op het bedrijf zegt men dat wij vrouwen
niet onder een cao vallen) en of minimumloners ook die 45,-
krijgen. De meisjes van de derde etage kondigen aan dat ze
maandag 6 mei in staking gaan omdat ze geen 15,- hebben ge-
had, geen voorlopige prijskompensatie van 2,5 % en omdat de
vrouwen minder verdienen dan de mannen. Frans (kontaktman
van het NVV, chef en voorzitter van de jeugdkommissie) hoorde
 |
 |
 |
 |