De Bonte Was, VROUWENWERK, Amsterdam 1975
87
dit en organiseerde een vergadering van de jeugdkommissie met
o.a. Oostenrijk en Theo Vogel (chef derde etage). Theo wilde
eerst geen toestemming geven dat het werk werd stilgezet
voor de vergadering. De meisjes werden geintimideerd met si-
garetten en hun werd 15,- toegezegd plus 2,5 % prijskompen-
satie met terugwerkende kracht tot 1 april. De staking gaat
niet meer door, al is de 30,- per 1 januari nog nooit uitbe-
taald!
Maandags kreeg ik een brief van de bond: ze zijn bezig de
vrouwenlonen ook in de cao op te nemen, maar de werkgevers
zijn tegen; -ieder heeft recht op 3 x 15,-- plus 3 % prijs-
kompensatie met een minimum van 8,65 per week.
Ik ging met de brief naar de kantine en liet hem alle meisjes
van de tweede en derde etage lezen. 'Hiermee gaan we naar kan-
toor, 'nu hebben we het zwart op wit', 'als we het niet krij-
gen gaan we staken', 'we ondertekenen allemaal een brief dat
we geld willen'. Toen zei Rina dat het via Frans (van het
NVV) moest worden gespeeld (want Rina zit in de jeugdkommis-
sîe). Frans ging de bond opbellen. Onze kantinepauze was in-
middels afgelopen en het duurde allemaal nog lang, dus Frans
zou dan 's middags de jeugdkommissie bijeen roepen. 's Mid-
dags is hij naar één meisje van de jeugdkommissie gegaan en
tegen haar heeft hij de redenering van de direktie opgehangen:
'als we de dertig gulden uitbetalen moeten dan doen we de lo-
nen naar beneden tot het minimumloon'. Dus dan komt het waar-
schijnlijk nog slechter uit. Als je niet onder een cao valt
krijg je geen 45,--. Hiermee werden we afgescheept.
In de loop van de week sprak ik Frans nog toen hij in de
kantine zat. Ik zei tegen hem dat hij ons in de kou liet
staan, dat hij voor de direktie koos en niet gewoon de keuze-
dwang van de direktie naast zich neerlegde. Ik vroeg hem
waarom hij niet ons standpunt had verdedigd en gewoon ge-
zegd had dat de vrouwen hoe dan ook meer moesten gaan ver-
dienen. Hij zei dat je dat toch niet bereikt. Ik zei ja, maar
als je ermee dreigt de zaak stil te leggen dan reageren ze
wel. Ik zei dat ik Frans op geen enkele manier vertrouwde en
ging weg. Om half vijf bij de prikklok zag ik Hans tegen wie
ik zei dat de bond ons aan alle kanten verneukte, waarop
Johan reageerde: 'je bent toch zelf naar me toe gekomen om
lid te worden: Ik heb je niet gedwongen:
De loonberekeningen zijn zo ondoorzichtig dat niemand je
duidelijk kan maken waar je recht op hebt. Ik heb zo ver
moeten gaan dat ik de Staatscourant erbij moest halen waarin
stond dat ook niet-cao-ers recht hebben op de 45,--. Met dit
in mijn achterhoofd besloten we de zaak verder uit te zoeken.
Beppie verzamelde handtekeningen in de kantine. Toen volgde
de eerste intimidatie. Oostenrijk komt op de afdeling en
vraagt aan Beppie - hij weet dat zij de zwakste schakel is -
wat ze nu weer heeft gedaan met handtekeningen op te halen.
 |
 |
 |
 |