Charlotte Perkins Gilman, Het gele behang (1892). Nederlandse vertaling, De Bonte Was, 1977
3
Er zijn broeikassen geweest, maar die zijn nu allemaal afgebroken.
Er waren wat juridiese problemen, geloof ik, over erfgenamen en mede-
erfgenamen; in elk geval heeft het huis jarenlang leeg gestaan.
Dit bederft de spookachtigheid, vrees ik, maar dat kan me niet schelen - er is
iets vreemds met het huis, ik kan het voelen.
Ik heb dat zelfs op een avond met maanlicht tegen John gezegd, maar hij zei
dat wat ik voelde tocht was en deed het raam dicht.
Soms word ik onredelijk boos op John. Ik weet zeker dat ik nog nooit zo
overgevoelig ben geweest.
Ik denk dat het door m'n nerveuze toestand komt.
Maar John zegt dat als ik me zo voel, ik niet genoeg mijn best zal doen om
de vereiste zelfbeheersing op te brengen; dus doe ik de grootste moeite
mezelf te beheersen - als hij er bij is, tenminste, en dat maakt me erg moe.
Ik vind onze kamer helemaal niet prettig. Ik wilde er één beneden die
uitkwam op de veranda en waarvan het raam helemaal begroeid was met
rozen - en zulke; leuke ouderwetse chintz-gordijnen!
maar John wou er niet van horen.
Hij zei dat er maar één raam was en niet genoeg plaats voor twee bedden, en
geen kamer in de buurt voor hem als hij een andere kamer zou nemen.
Hij is erg zorgzaam en teder. Hij laat me nauwelijks een beweging maken
zonder speciaal voorschrift. Ik heb een voorschriftenlijst van uur tot uur; hij
neemt alle zorg van me af, en dus voel ik me echt ondankbaar dat ik dat niet
méér waardeer.
Hij heeft gezegd dat we hier alleen maar zijn gekomen om mij, dat ik
volledige rust moest hebben en alle frisse lucht die ik maar kon krijgen. 'Je
lichaamsbeweging hangt af van hoe sterk je bent, lieveling', zei hij, 'En wat
je eet hangt enigszins af van je eetlust; maar frisse lucht kun je te allen tijde
tot je nemen'. Dus namen we de kinderkamer bovenin het huis:
Het is een grote luchtige kamer, die bijna de hele verdieping beslaat, met
ramen die naar alle kanten uitkijken, en lucht en zonlicht in overvloed. Het
was eerst kinderkamer en daarna speelkamer en gymnastiekkamer, zou ik
zeggen; want de ramen zijn getralied voor kleine kinderen en er zitten
ringen en dergelijke in de muur.
De verf en het behang zien eruit of ze door een jongensschool zijn gebruikt.
Het is eraf gescheurd - het behang - in grote stukken, aan alle kanten om het
hoofdeinde van mijn bed, ongeveer zo ver als ik kan reiken, en in een groot
plakaat aan de andere kant van de kamer, laag onderaan. Nooit in mijn leven
heb ik akeliger behang gezien.
Een van die dartele flamboyante patronen, die alle artistieke zonden tegelijk
begaan.
Het is saai genoeg om het oog dat het patroon volgt in de war te brengen,
het is uitgesproken genoeg om onafgebroken te irriteren en tot bestudering
te provoceren, en als je de kreupele, onzekere curven een eindje volgt dan
plegen ze plotseling zelfmoord - storten ze zich alle kanten op in
verschrikkelijke bochten, vernietigen zichzelf in de meest ongelofelijke
tegenstrijdigheden.
 |
 |
 |
 |