MISDADEN TEGEN DE VROUW
, Tribunaal Brussel 1976. Diana Russell & Nicole Van de Ven, 1977
Nederlandse vertaling, De Bonte Was, Amsterdam 1977
17
De strijd van de Italiaanse vrouwen voor abortus is in het voorjaar van 1975 losgebrand. Op 6
december van dat jaar had de grote, internationale demonstratie plaats voor vrije abortus op
verzoek van de vrouw. In de straten van Rome liepen 25.000 vrouwen mee. Zij waren
vastbesloten het geweld van het systeem niet langer te dulden.
In Italië worden meer illegale abortussen uitgevoerd dan in de meeste andere landen - ongeveer
drie miljoen per jaar. Ook is er de grootste financiële exploitatie van het lichaam van de vrouw: een
illegale abortus door een arts in een partikuliere kliniek kost ongeveer 1,5 miljoen Lire (f 5.500,-).
De vrouwen die woordvoersters waren van de beweging voor vrije abortus op verzoek, werden
aangeklaagd en gevangengezet. Als reactie op deze onderdrukkende maatregelen werden er
grote demonstraties georganiseerd. Het belangrijkste resultaat van deze strijd was een grotere
bewustwording van het merendeel van de vrouwen. Vrouwen van het Kommunisties Feministiese
Kollektief in Rome beschouwen evenals vrouwen van andere Italiaanse feministiese groeperingen,
de strijd voor vrije abortus als een kans om de vrouwen wakker te schudden. Zij maken van deze
gelegenheid ook gebruik om duidelijk te maken dat zij weigeren nog langer hun leven en hun
lichaam te laten exploiteren. Wij willen een verbinding smeden tussen de feministiese praktijk van
de strijdbare vrouwen en de gewone alledaagse situatie van miljoenen Italiaanse vrouwen. Met het
oog daarop kwam een video project tot stand. Het heet 'Rome, Abortus - Vrouwen spreken'. Het
was onze opzet dat vrouwen uit verschillende lagen van de Italiaanse bevolking de mogelijkheid
kregen hun stem te laten horen door middel van de video recorder.
R. is een jonge vrouw uit Rome, die part time werkt. Tijdens de opname groeide er tussen ons en
haar een sterke, persoonlijke band. Dit gevoel verhevigde de kennelijke behoefte die ze had om
voor het eerst van haar leven te praten over de nachtmerrie en de 'schande' van haar abortus, en
over de gevolgen. Als R. ons vertelt van haar abortus, als zij ons deelgenoot maakt van de
angsten en spanningen waar zij nog steeds last van heeft, als zij ons onthult dat zij sexueel
voortdurend onbevredigd blijft en hoe afhankelijk haar positie is, dan staat zij model voor iedere
vrouw, die niet over haar eigen lichaam kan beschikken, die zich aan de regels moet houden van
een systeem dat haar tot een reproduktieve funktie of tot een voorwerp van genot reduceert. Haar
verhaal is niet alleen een aanklacht tegen de gruwel van de' abortus, maar laat ook de
onmogelijkheid zien met ons lichaam, onze sexualiteit te leven.
We namen in onze film de woorden op van gewone volksvrouwen voor wie abortus een steeds
terugkerende ervaring is in de vruchtbare periode van hun leven en daardoor een bijna
vanzelfsprekende gebeurtenis. Wij lieten vrouwen uit de lagere middenklasse aan het woord die,
zodra zij de kans krijgen de privileges van de heersende klasse overnemen, de burgerlijke normen
accepteren en zich volgens de vooroordelen van die klasse uiten, zelfs als die duidelijk tegen
vrouwen zijn.
Er wordt overal in Italië gezocht naar alternatieve oplossingen voor het probleem van de illegale
abortus. Vrouwen van de zelf-hulp groepen vragen zich af of de mediese wetenschap, die altijd in
dienst heeft gestaan van de heersende klasse en tegen vrouwen was, wel neutraal en objectief is.
Een abortus die door vrouwen wordt uitgevoerd verminderd de macht van de heren medici over
het lichaam van de vrouw. De Karman methode (deze wordt op het ogenblik in de Verenigde
Staten door self-help-groepen afgewezen, red.) van aborteren wordt nu in Italië vrij algemeen
toegepast. Zij is nog wel onwettig maar de populariteit van Karman en zijn methode bij de
vrouwenorganisaties groeit.
Het is te danken aan de enorme belangstelling voor dit probleem dat er nu als gevolg van een
kompromis tussen de Christen Demokraten en de Italiaanse Kommunistiese Partij een
wetsontwerp klaar ligt voor het parlement. Volgens dit wetsontwerp is het de vrouw evenwel nog
steeds niet toegestaan over haar eigen lichaam te beschikken. Deze macht berust bij de
autoriteiten. We zullen nog een lange strijd tegen reformisme en bevoogding moeten voeren.
Abortus en vrouwenbevrijding zijn niet hetzelfde, maar onze strijd voor vrije abortus kan alle
vrouwen verenigen en bewustmaken.
Getuige 13: Frankrijk
 |
 |
 |
 |