MISDADEN TEGEN DE VROUW
, Tribunaal Brussel 1976. Diana Russell & Nicole Van de Ven, 1977
Nederlandse vertaling, De Bonte Was, Amsterdam 1977
21
kind gesteriliseerd. Zij is dan nog gemakkelijker over te halen en moet snel beslissen. Er is een
vragenlijst: Verzoek en Toestemming tot Sterilisatie. De wet eist dat. deze lijst gebruikt wordt,
maar dat komt zelden voor. Soms is dit formulier alleen in het Engels beschikbaar, een taal die de
meeste vrouwen niet kunnen lezen. Volgens de wet moeten er ook drie dagen bedenktijd in acht
genomen worden tussen de toestemming en de operatie, maar ook hier komt weinig van terecht.
Een hoop vrouwen gaan tot sterilisatie over in de veronderstelling dat het mogelijk is de ingreep
weer ongedaan te maken. Van de bevallingen heeft 78% plaats in een ziekenhuis en dan behoort
een advies om zich te laten steriliseren tot de gewone nazorg. Vrouwen zouden graag andere
voorbehoedsmiddelen gebruiken als die maar beschikbaar waren. Daar komt nog bij dat een ste-
rilisatie gratis is, terwijl antikonceptie en abortus geld kosten.Voor een abortus moet $ 250 (f 625,-)
betaald worden, terwijl 60% van de bevolking leeft onder de armoede-grens van de Verenigde
Staten.
Op zich veroordelen we sterilisatie niet. Wel veroordelen we het als sterilisatie onder valse
voorwendsels en onder dwang wordt uitgevoerd. In Porto Rico eigent een regering, waarvan de
beslissingen hoofdzakelijk door mannen genomen worden, zich het recht toe om over ons lichaam
te beschikken door vast. te stellen wanneer wij ons niet meer voort mogen planten. Terwijl ons
vermogen om kinderen te krijgen altijd de aanleiding is geweest tot mythes over onze
minderwaardigheid in andere opzichten, is het verhelderend om te zien dat, wanneer dat
vermogen ekonomies kontra-produktief wordt het al zijn mystiek verliest en een 'funktie' wordt die
gemist kan worden.
We moeten nog vermelden dat de Katholieke Kerk, die veel invloed heeft in Porto Rico, zich niet
verzet tegen sterilisatie.
Samenvattend: wij wijzen sterilisatie af als een genocidale, racistiese en seksistiese praktijk,
waarbij Portoricaanse vrouwen worden gebruikt om imperialistiese plannen tegen de Derde
Wereld uit te voeren.
ALLEENSTAANDE MOEDERS HEBBEN GEEN RECHTEN
Getuige 1: Japan
Japan is een land waar veel waarde wordt gehecht aan het huwelijk. Als een vrouw iets doet
buiten het kader van het huwelijk, wordt dit als schandelijk beschouwd. In 1971 werd door de
rechter het verzoek van een alleenstaande moeder, die haar eigen kind wilde opvoeden,
verworpen. Deze zaak is bekend geworden als de zaak Keiko.
In 1968 was Keiko een 25-jarige kleuterleidster. Zij werd door de vader van een van de kleuters
van haar klas verkracht. Hij dwong haar daarna de verhouding voort te zetten. Toen zij merkte dat
zij zwanger was besloot zij na veel wikken en wegen om het kind te krijgen. Tijdens haar werkuren
zou haar moeder de zorg voor het kind op zich nemen. Maar de vader van het kind, die al een
vrouwen een kind had, was het er niet mee eens. Hij en zijn familie trachtten haar te overreden
zich te laten aborteren. Maar haar beslissing stond vast en zij weigerde hem te gehoorzamen. Zij
maakten toen in het geheim een plan om de baby door iemand te laten adopteren. Keiko, die
nergens vanaf wist, kreeg het kind en een week na de bevalling ging Keiko naar het huis van de
man om hem te vragen of hij het voor de wet wilde erkennen. Tijdens dit bezoek werd de baby
door de familie van de man weggehaald en ergens ondergebracht. Keiko, die besloten had het
kind zelf op te voeden, eiste het terug, maar men wilde haar niet zeggen waar het was. Uiteindelijk
ontdekte zij zelf het kind bij een echtpaar en vroeg het terug. De man en de vrouw zeiden dat met
toestemming van Keiko het kind door hen geadopteerd was. Keiko had natuurlijk geen
toestemming gegeven. Zij maakte een rechtszaak aanhangig omdat zij ervan uitging dat er eerlijk
rechtgesproken zou worden. Maar zij verloor haar zaak anderhalf jaar later, in 1971. De redenen
voor de uitspraak waren dat Keiko niet getrouwd was, dat zij een verhouding had gehad met de
vader van een leerling en dat zij, ondanks het 'feit' dat het kind als bastaard niet gelukkig zou
worden, het kind had gekregen zonder een vastomlijnd plan gemaakt te hebben. Men betwijfelde
of zij wel de ware moederliefde had.
 |
 |
 |
 |