MISDADEN TEGEN DE VROUW
, Tribunaal Brussel 1976. Diana Russell & Nicole Van de Ven, 1977
Nederlandse vertaling, De Bonte Was, Amsterdam 1977
23
3
Vervolging van ontmaagde vrouwen en van
ongehuwde moeders
Mannen bezitten geen baarmoeders, maar zij willen wel kinderen hebben die met zekerheid
van hen zijn. Daarom hebben zij getracht de zaken zo te regelen dat de mensen met de
baarmoeders hen geheel en al toebehoren. Maar mannen zijn ook uit op sexuele
veroveringen, en vrouwen worden gebruikt om ook dit verlangen te vervullen. Hierdoor. zijn
twee klassen van vrouwen ontstaan: vrouwen met een schoot die mannen graag willen
bezitten vanwege het exclusieve recht die te bevruchten, en de andere groep vrouwen die
onwaardig wordt geacht voor deze bevoorrechte rol. Deze tweedeling neemt verschillende
vormen aan, maar in maatschappijen die antikonceptie en abortus nog strafbaar stellen is
hij gebaseerd op het onderscheid tussen vrouwen die maagd zijn en vrouwen die geen
maagd zijn. Hoewel hier alleen een getuigenis uit Portugal en Brazilië volgt, hebben
vrouwen in vele landen te lijden onder deze maagd-hoer variant van de patriarchale
onderdrukking. De getuigenis van de vrouw uit Yemen, die wordt opgenomen bij die van de
andere vrouwen uit de Derde Wereld, is ook een duidelijk bewijs van deze misdaad.
Getuige I: Portugal
In Portugal wordt geen onderscheid gemaakt tussen prostituées en ongehuwde vrouwen die geen
maagd zijn, zelfs als zij door verkrachting hun maagdelijkheid hebben verloren. Het Portugese
burgerlijk recht eist dat een vrouw maagd is als zij trouwt, en als zij dat niet is kan ze verstoten
worden. De wet en de publieke opinie zullen haar dan een hoer noemen, zelfs als zij werd ver-
kracht door een man die wilde vaststellen of zij haar 'eer' nog had. Dit houdt wel in dat de positie
van alleenstaande moeder in Portugal hemelschreiend is. Als een ongehuwde moeder de vader
ertoe bewegen kan zijn handtekening te plaatsen op een dokument dat zijn vaderschap bevestigt,
heeft zijzelf geen enkel meer op haar haar kind. Als zij dit nalaat, wordt zij als een hoer
beschouwd. M. die hier naast mij zit, spreekt alleen Portugees. Daarom zal ik het woord voor haar
voeren. Toen M. bijna haar verpleegstersopleiding voltooid had, werd zij verkracht door een arts,
Luis Azeredo. Hij liet haar naar zijn kantoor komen in het ziekenhuis waar zij nachtdienst had.
Daar praatte hij met haar en beweerde tenslotte dat hij niet geloofde dat zij nog maagd was. Hij
verkrachtte haar en konstateerde dat zij wel maagdelijk was geweest toen zij bloed verloor. Hij
oefende druk op haar uit om de verhouding voort te zetten door te zeggen dat hij haar van de
verpleegstersschool kon laten verwijderen, dat zij nu zij geen maagd meer was toch in ieder geval
verloren was en dat hij andere mensen hiervan op de hoogte zou stellen als zij niet doorging met
de sexuele relatie met hem. Zij raakte ervan overtuigd dat zij een 'slechte vrouw' was geworden.
Toen zij zwanger werd vond deze bekende arts, die zelf getrouwd was, dat zij zich maar moest
laten aborteren. M. wilde niet maar hij hield aan tot zij toegaf. De abortus was voor haar een zeer
pijnlijke ervaring, er ging kennelijk iets mis met de narcose. M. wilde daarna de verhouding met
dokter Azeredo niet voortzetten. Hij wreekte zich op haar met een lasterkampagne: kollega's
kregen te horen dat zij makkelijk te versieren was, enzovoorts. Hij ontdeed zich van haar door
haar te verhinderen om haar opleiding in het ziekenhuis af te maken. De vrouw die haar studie
betaalde trok haar toelage in en omdat ze geen geld meer had werd M. uit het pension gezet waar
ze woonde. Ze kreeg een baantje als kindermeisje. Op een feestje werd haar buiten haar mede-
weten in een glas bier een bedwelmend middel toegediend (dit gebeurt geregeld in Portugal),
waarna zij gemeenschap had met iemand die zij zich nauwelijks kan herinneren. Opnieuw werd ze
zwanger. M. werd door dezelfde vrouw geaborteerd als de eerste keer. Die vertelde haar dat een
derde abortus voor haar dodelijk zou kunnen zijn.
 |
 |
 |
 |