MISDADEN TEGEN DE VROUW
, Tribunaal Brussel 1976. Diana Russell & Nicole Van de Ven, 1977
Nederlandse vertaling, De Bonte Was, Amsterdam 1977
24
Korte tijd daarna was M. zo depressief dat ze zelfmoord probeerde te plegen. Zij werd in het
ziekenhuis opgenomen. Toen zij hersteld was kon zij nergens heen. Zij nam haar toevlucht tot een
tehuis dat was opgericht om 'prostituées te redden'. Zij was 21 jaar. In dit tehuis moeten de vrou-
wen en meisjes buitensporig hard werken, koken, schoonmaken en borduren. Zij worden
nauwelijks betaald hoewel hun borduurwerk met een grote winst wordt verkocht. Het eten is slecht
en zij worden behandeld als 'slechte meisjes'. Toen ik het tehuis bezocht werd me meegedeeld
dat de helft van de meisjes niet normaal is, dat de meeste uit incest zijn geboren en dat degenen
die het tehuis leiden het 'redden' hebben opgegeven omdat er geen enkel resultaat is.
Geen wonder! Bij mijn bezoek was de sfeer even slecht of nog slechter dan in een gevangenis.
M. ontmoette later een jongeman die zij aardig vond. Zij nam aan dat zij zouden trouwen. Ze werd
opnieuw zwanger. Hij vertrok naar Angola en kwam getrouwd terug. M. kon zich niet voor een der-
de keer laten aborteren. Zij moest het kind wel ter wereld brengen. Tijdens haar zwangerschap
verborg zij zich zoveel mogelijk vanwege de vijandigheid van de mensen en haar eigen gevoel van
schaamte. Zij kreeg een dochter. Deze werd verzorgd op de kinderafdeling van het tehuis. M. gaf
haar dochter een paar maanden borstvoeding. Daarna mocht zij haar kind alleen nog in het
weekend bezoeken, en dat dan uitsluitend omdat zij er zo op had aangedrongen.
Door haar opvoeding is M. er zeker van dat geen enkele man haar nog ooit zal accepteren, ze
heeft haar 'eer' verloren. Tot voor kort was zij ervan overtuigd dat de manier waarop zij is behan-
deld slechts eenvoudigweg een ongeluk is dat zij maar moet aanvaarden.
Getuige 2: Brazilië
Feministen uit Brazilië deden ons het pas gepubliceerde verhaal van S. toekomen. Ze werd gebo-
ren in een kleine stad in het noordwesten van Brazilië in een erg arme familie. Om haar vader in
staat te stellen haar tien broers en zusters groot te brengen had ze een baantje bij een openbare
gemeentelijke school. Om haar kansen op beter werk in de toekomst te vergroten volgde ze ook
lessen aan de middelbare school die geleid werd door paters. Drie maanden voor het einde van
haar opleiding bleek ze zwanger. De direkteur van de school besloot haar van school te sturen. S.
werd door een advokaat verdedigd, maar het duurde een jaar voordat het vonnis van het hof uit-
wees dat zij er recht op had weer tot de school te worden toegelaten.
De direkteur, een priester, legde zijn funktie neer om geen gehoor te hoeven geven aan de
uitspraak van het hof en werd vervangen.
S. trouwde met de vader van haar kind en ging weer terug naar school om haar opleiding af te
maken. Na afloop van haar studie werd haar het diploma geweigerd. De rektor vond dat de beslis-
sing van het hof immoreel was geweest en hij sloot de school. Ongeveer honderd leerlingen
werden door deze maatregel gedupeerd. De rektor denkt er niet aan de school te heropenen tenzij
hij er zeker van is dat S. geen diploma krijgt. Hij .verklaarde dat voor de school het 'Kanonieke
Recht' gold en volgens dit recht konceptie buiten het huwelijk onaanvaardbaar is.
 |
 |
 |
 |