MISDADEN TEGEN DE VROUW
, Tribunaal Brussel 1976. Diana Russell & Nicole Van de Ven, 1977
Nederlandse vertaling, De Bonte Was, Amsterdam 1977
72
11
Dubbele onderdrukking van vrouwen uit
godsdienstige minderheden
In een patriarchale samenleving worden vrouwen behandeld naar hun relatie met mannen.
Als een vrouw getrouwd is met of moeder of minnares is van een man die politiek of
religieus militant is, is ook zij onmiddellijk verdacht. Vrouwen woren beschouwd als
aanhangsels van mannen. Men neemt automaties aan dat zij de religieuze en politieke
zienswijze van hun mannen delen.
Daarom worden zij vervolgd voor de dingen waar hun mannen voor vervolgd worden. Hier
volgt een getuigenis uit Noord-Ierland.
Getuige: Noord-Ierland
Ik kom uit Noord-Ierland, en hoewel Noord-Ierland altijd in het nieuws is hoor je nooit iets over de
ideeën van ons, vrouwen. Ik kom uit Belfast, dat door Groot-Brittannië bezet is. Britse soldaten zijn
daar om de mensen ervan te weerhouden te proberen hun eigen land te bevrijden. Ik kom uit een
van de afgezette wijken, een rooms-katholieke wijk. Onze wijk is afgezet door ijzeren hekken aan
het eind van de straten, en wij, de vrouwen van de rooms-katholieke minderheid, hebben door de
strenge kontrole erg geleden. Ten eerste omdat het moeilijk is om geld in handen te krijgen. Als je
solliciteert naar een baan in Noord-Ierland moet je zeggen waar je naar school bent geweest. Zo
komen de bedrijven meteen te weten wat je godsdienst is.
Acht jaar geleden werd mijn man werkeloos. Hij solliciteerde naar ongeveer tien andere banen
waarvoor hij kwa opleiding zeker in aanmerking kwam, maar om zijn godsdienst werd hij
afgewezen. Daarom is hij naar Schotland gegaan om daar te werken. De Staat heeft zijn reis
betaald. Ik heb hem sindsdien niet meer gezien. Hij stuurt me wel wat geld om voor mijn drie
kinderen van 13, 9 en 8 te zorgen, maar wat ik van hem krijg ligt ver beneden het bedrag dat je
van de bijstand krijgt. De staat weet dat wel, maar ze geven geen cent extra. Ik heb een verzoek
ingediend voor gratis eten voor mijn kinderen op school, maar dat hebben ze afgewezen omdat de
regering niet kijkt naar wat ik van mijn man krijg om voor mijn gezin te zorgen, maar naar wat hij
verdient. Volgens de wet heb ik geen enkel recht, en ik ben niet de enige huisvrouw in onze wijk
die er zo voor staat. Ik ken vrouwen met 5 of 6 kinderen die met het geld dat ze van de Staat
krijgen maar net in leven kunnen blijven. Als deze mensen eens per jaar een verzoek indienen
voor een grotere uitkering, worden ze afgewezen. De Staat ziet vrouwen als tanden in de raderen
van hun machines, en ze vinden het niet eens de moeite waard om die te oliën. Zo werkt de Staat
in Noord-Ierland.
Als Britse soldaten bij een huis aankomen van vrouwen wier echtgenoten en zonen zijn opgepakt
of veroordeeld om politieke redenen, of bij de huizen van sympathisanten, vernederen en
beledigen ze de vrouwen. Het is vaak genoeg gebeurd dat een vrouw wakker werd en soldaten bij
haar bed zag staan. Patrouillerende militairen dringen je huis binnen met de woorden: 'Dit is een
razzia. We komen je huis doorzoeken. Kom je bed uit! ' Als de vrouw hen vraagt de kamer uit te
gaan, lachen ze haar uit. Ze kan soms niet eens haar ochtendjas pakken, en kan dan niets anders
doen dan een deken om zich heen slaan. Als zich onder de soldaten ook een vrouwelijk lid van de
militaire politie bevindt, en als een van onze vrouwen of een van de kinderen naar de w.c. moet,
gaat zij mee. Als een van ons de soldaten een mep wil geven omdat ze zo onbeschoft zijn, wordt
ze in elkaar geslagen. Alleen in een dergelijke situatie krijgen vrouwen van de Staat dezelfde
behandeling als mannen - wanneer ze ondervraagd, geïnterneerd of veroordeeld worden.
 |
 |
 |
 |