VROUWEN TEGEN DE VERDRUKKING IN, De Bonte Was, Amsterdam 1979
44
gedram en met hun bedoel ik de drammers als oma, haar trawanten, mijn vader en een paar van
zijn broers.
De wereld - hier in de buurt tenminste! - is beter leefbaar geworden voor ons mensen en we
hoeven geen kinderen meer te krijgen als we ze niet willen en ik weet wel, dat het nog lang niet
allemaal is zoals het zou moeten zijn: Maar oma en je soortgenoten: jullie hebben eer van je werk,
je verdriet, je lijden en doorzetten hoor! Hoera voor jullie allemaal en ik ben trots je kleindochter te
zijn.
En aan ieder die dit leest: geloof het of niet, nou heb ik me daar een potje zitten huilen net
(postuum spijt? Bloemen die nooit zijn ontloken? Heimwee naar een zo beschutte jeugd?
Middelbare geschiftheid?), belde ik mijn matematiese vriendin voor geestelijke steun en die zei
'nou, dan huil je toch, zó'n jankerd ben je niet, knap je van op - of je kan ook eens flink wat eten
gaan!'
 |
 |
 |
 |