VROUWEN TEGEN DE VERDRUKKING IN, De Bonte Was, Amsterdam 1979
50
Een heel gedoe
Het was een heel gedoe met al die fabrieken, zoveel fabrieken en zoveel soorten fabrieken. Wat
een rotzooi hadden ze gemaakt en achtergelaten. Al die autofabrieken bijvoorbeeld. Om een
kleine auto te kopen, moest je uit dertig verschillende kleine auto's kiezen. Dus je had ook dertig
verschillende motoren, dertig verschillende ruiten en dertig verschillende soorten onderdelen. Dit
alles moest in fabrieken gemaakt worden. En je kon je auto ook nog versieren, werd ook nog
gedaan, met allerlei soorten sierstrippen, die ook weer in fabrieken gemaakt moesten worden. Of
zoals bij de kapper, daar kon je zoveel soorten permanent kiezen, met heel kleine mini-krul, of
kleine krul, of gewone, middelgroot, groot en heel groot, en je had ook nog een krul van sluik haar.
En al die rollen en rolletjes voor die soorten krullen moesten ook in fabrieken gemaakt worden. Al
die fabrieken wat moesten we ermee? Er werkten vroeger veel mannen in fabrieken, maar de
eerste lading mannen was op weg naar de maan en de volgende ladingen stonden startklaar, dus
een heleboel fabrieken hadden we niet meer nodig.
Wat een feest was dat, die eerste lancering mannen naar de maan, daar had je bij moeten zijn.
We hadden hun verteld dat ze op de maan eindeloze maantallen fabrieken konden bouwen
('bouwen' - zo noemden ze dat, het bouwen zat hun in het bloed), maansteenfabrieken,
maanspuitbusfabrieken, maansouvenir- en maanautofabrieken, waarvoor je weer
maansierstrippen kon maken, en ook zuivere maanluchtfabrieken, want zo onderhand zouden ze
dat daar weer nodig hebben.
Eerst wilden ze dat natuurlijk niet zo goed geloven, van al die maanfabrieken.'t Was niet
wetenschappelijk bewezen, zoals van die autosierstrippen, en 't zat nog niet in de computer. Ze
stelden dus een Interdepartementale Coördinatiekommissie Maanfabriekenbouwzaken in, die de
opdracht kreeg een nota uit te brengen die als advies zou kunnen dienen voor de regering. Wij
wisten natuurlijk allang dat dit zou komen, daarvoor hadden we al veel te lang met ze
samengewerkt. Bovendien hadden ze 't ook zo verschrikkelijk druk met het steeds weer bepraten
of een vrouw wel of niet zelf kon beslissen of ze een kind wilde hebben, en als ze zelf wel mocht
beslissen, hoe ze dan moest beslissen. Dus we legden hun ook ons volgende plan voor. We
vertelden hun dat ze op de maan fabrieken konden bouwen waarin ze maanijzer konden
omsmelten tot kleine en grote hulzen die ze konden vullen met kruit en maanenergie. Het kruit en
de verschillende soorten hulzen plus de erbij horende schiettoestellen die ze hier al hadden
gemaakt mochten ze wat ons betreft meenemen, eventueel met de computers en het
wetenschappelijk bewijs. En we vertelden hun ook dat ze op de maan raketten en ruimteschepen
konden bouwen om naar Mars te gaan, want we wisten wel dat ze eigenlijk op Mars thuishoorden,
je weet wel, en dat legers en gevechten hun favoriete spelletje waren. En ja hoor, niks geen
wetenschappelijk of computerbewijs meer nodig. Ze stonden gewoon te dringen, net als bij de
uitverkoop, en we moesten lootjes laten trekken wie als eersten mochten vertrekken. En verder
hadden we er geen omkijken naar. Zelfs voor het afschieten van de raketten zorgden ze zelf!
 |
 |
 |
 |