VROUWEN TEGEN DE VERDRUKKING IN, De Bonte Was, Amsterdam 1979
62
Aan kennis winnen, betekent niet aan eenvoud verliezen
Ik kreeg via gesprekken ineens het benauwende gevoel dat mijn man dacht dat ik nu wel genoeg
van het leren had gekregen en onmiddellijk in mijn oude rolpatroon zou terugvallen.
Geen haar op mijn hoofd had daaraan gedacht en ik raakte in paniek. Langzaam bereidde ik hem
voor dat dit echt niet mijn bedoeling was. Er was geen praten tegen en de situatie werd
onhoudbaar tussen ons beiden.
Ik was bang geworden om mezelf opnieuw te verliezen en moest nu kiezen tussen die twee
werelden; de ene van opoffering voor man en kinderen en de andere voor zelfbehoud.
Eigenlijk kon ik niet meer terug, dus was de keus niet echt moeilijk. Alleen de uitvoering van mijn
besluit bleef over. Wat geven woorden toch weinig weer van die innerlijke ontreddering, die zo'n
beslissing met zich meebrengt!
Alleen zijn is een kunst die je kunt leren
Ik eindig zoals ik begonnen ben. Het is winter 1979 en ik doe VWO-examen. Als ik het haal, ben ik
zielsgelukkig en verdien ik het omdat ik er hard voor heb gewerkt.
Ben ik daarom een minder goede moeder voor mijn kinderen?
Ik weet zeker van niet. Juist door mijn studie heb ik meer afstand kunnen nemen van angst en
drukte om onbenullige dingen.
Ik voel dat ik meer mezelf ben en vanuit die zekerheid mijn kinderen wat beter kan helpen op weg
naar volwassenheid, die voor mezelf wel wat laat is gekomen.
Beter laat dan nooit! O zo.
 |
 |
 |
 |