De Bonte Was, VROUWENWERK, Amsterdam 1975
11
nog zo gerund dat meneer op tijd z'n natje en z'n droogje
kreeg, niets op het huis aan te merken, keurige tuin, je was
toch alles, wasvrouw tuinman boekhoudster kok babyoppas als
meneer een zakendiner had enz.) nou dan klap je volledig in
mekaar hoor, weg moed. Je vlucht in eten, snoepen, kankeren
met de buurvrouwen ondertussen voel je je meer en meer ge-
bruikt.Vrouwen hebben geen wil. Wie zei dat?
Dan komt de dag dat man een vrouw ontmoet die mooier is als
jij en hem met seks alles kan geven wat hij wil, arme vrouw.
Daar sta je dan weer met je kind, waar aangepaste werktijden
te vinden? Je kind gaat net naar school en heeft het toch al
zo moeilijk dat vader opeens weg is dus wil je zoveel mogelijk
bij hem zijn als hij uit school komt. Nu, je gaat als bejaar-
denhelpster werken, intussen toch weer doordouwen om te leren,
eerst een vooropleiding en dan door naar een andere studie
(zang ging niet meer na erg veel ziek te zijn geweest), in-
tussen een bejaardenhelpster, je wordt ziek, jammer, door-
zetten meid, je doet operatie na operatie. Dokters tegen je:
meid, laat dat leren nou maar je komt nog wel eens aan de man,
je hoeft je niet zo druk te maken. Nee gvd doorzetten meid, nu
kan 't. De buurt tegen je, die flauwe kul, laat gaan, je hebt
toch alimentatie, je neemt een vent in huis, 't kan toch niet
mooier. Nee ik wil niet m'n hand op blijven houden ik wil
vooruit. Familie: meid je bent zo knap, waarom zoek je geen
vent of is er soms wat anders met je loos, lesbies? En wat dan
het ergste is wat je gebeurt is het volgende. Je komt na een
jaar ziek zijn in de WAO, je belt naar je ziektevereniging dat
je niets meer hoort en hoe of dat nu verder gaat. Je legt uit,
ik studeer en moet stage gaan lopen, hoe moet dat dan verder.
O mevrouw, we zullen even kijken, ja uw dossier ligt op de
stapel huisvrouwen bejaardenhelpsters U weet wel, tijdje wer-
ken, ziek melden en dan lekker de WAO in. Gut dan hoort U daar
niet in thuis bij die vrouwen want U bent al intussen gaan le-
ren gut ja. Nou U hoort snel hoe of wat, (wacht nu al drie
maanden). Je gaat dan zelf maar naar arbeidsbureau bij
ambtenaar bijzondere bemiddeling. Meneer ik ben afgekeurd voor
zwaar lichamelijk werk (zeker rugklachten mevrouw), nee meneer
grote operaties, maar ik ben intussen gaan studeren en moet
stage lopen, kunt U mij helpen; Nou mevrouw weet U als U nu al
vóór die tijd een goede baan had gehad dan had U meer kans
gehad weer aan het werk te komen want nu zeggen ze, ZE HEEFT
NOG NOOIT IETS GEPRESTEERD. Nou dan wil je wel zeg, de hele
rotbende in elkaar stampen en dan kom je thuis ziet Vietnam
met al zijn ontstellende ellende en denkt dan God wat heb ik
het goed, die vrouwen daar zijn dingen die je wegtrapt als je
als man de ellende kunt ontvluchten. Maar dan denk je een paar
dagen later toch weer aan jezelf, vooruitkomen meid, wie weet
zijn die vrouwen van Vietnam er in de toekomst toch ook mee
gebaat, ik hoop het van harte en velen met mij?
 |
 |
 |
 |