De Bonte Was, VROUWENWERK, Amsterdam 1975
8
langzaam maar zeker een bepaald beeld in je hoofd geprent, van hoe je als vrouw moet zijn.
En dat lukt aardig, dat konditioneren (het moeilijke woord dat voor dit hele proces van niet-
bewuste opvoeding gebruikt wordt), vooral omdat je beloond wordt als je je naar dat beeld
gedraagt, en gestraft als je dat niet doet.
En zo worden meisjes vrouwen, d.w.z. mensen zonder besef van zelfstandigheid en zonder
gevoel van eigenwaarde. Al dan niet vele jaren na hun twintigste ontdekken veel vrouwen dat
ze het eigenlijk anders hadden gewild, dat dat beeld en bijbehorend gevoel eigenlijk helemaal
niet hun eigen beeld en gevoel is, maar een beeld dat door mannen gemaakt is om vrouwen te
krijgen die hun best bevallen.
Als je je eigen onvrede ontdekt is daarmee nog niets opgelost. Ten eerste kost het heel wat
moeite om iets wat in twintig jaar in je gepompt is er weer uit te krijgen. En wat moet je
ervoor in de plaats stellen? Dat moet je helemaal zelf - en als je geluk hebt met een aantal
vrouwen die er net zo over denken - gaan verzinnen. Denk maar niet dat de buitenwereld je
een handje zal helpen.
Bovendien merk je dan pas goed wat vrouw zijn betekent. Een man kan iets aan zijn situatie
veranderen. Een arbeiderszoon kan professor worden. Hij kan een hele nieuwe situatie voor
zichzelf maken waarin anderen hem niet meer als arbeidersjongen herkennen en behandelen.
Maar een vrouw blijft als vrouw altijd herkenbaar. Onze onderdrukte positie kunnen wij niet
zo maar verlaten want wij dragen de lichamelijke kenmerken altijd met ons mee. Net als
negers zijn wij in één oogopslag te herkennen. Het is dan ook bijna onmogelijk om een
nieuwe, vrijere situatie voor jezelf te maken.
Geen wonder dat zoveel van ons moedeloos zijn geworden en de strijd voor zichzelf opgaven.
Maar we geloven dat het wel kan als we het maar allemaal willen. En als het ons lukt om zo
te worden als wij zelf willen geven we onze dochters de kans te kiezen voor hun plaats van
bestemming.
 |
 |
 |
 |