De Bonte Was, VROUWENWERK, Amsterdam 1975
12
Werken voor één man
HOE IK MEZELF ERIN HEB LATEN STINKEN OFWEL
MIJN ERVARING VAN EEN EINDKONDITIONERING
Ik zit met de bibbers in mijn vingers want dit wordt een
verschrikkelijk a-sociaal stukje. Het betekent ook een stuk
bewustwording, op papier waar ik erg veel behoefte aan heb
maar dat me toch ook bang maakt, ik moet nog afwachten of
er iets van een perspectief uit zal komen. Het begint heel
lang geleden, vijfentwintig jaar, toen ik trouwde. Dat wilde
ik helemaal niet zo graag, ik voelde meer voor samenhokken,
wat ook voor de hand lag gezien het artiestenmilieu waarin
ik opgevoed was. Mijn 'enige' konditionering betrof het man-
vrouw-patroon. Maar ik was allang blij dat er eindelijk een
man zo op mij verliefd was geworden dat ie met me wilde
trouwen. Nu hoorde ik er tenminste weer bij, bij al die
vrouwen die of een vriend of een man hadden want ik wilde
vreselijk graag bij vrouwen horen, daar beleefde ik mezelf
meer dan bij mannen. Het eerste half jaar werk ik buitens-
huis, doe het huishouden en verzorg twee kinderen voor een
werkende vrouw. Dat vond ik best fijn, het was een ontzet-
tend lieve vrouw die keihard werkte en waar ik een hele
goeie band mee had. O ja ze had een man, maar die was to-
taal niet belangrijk. Het werk deed ik met plezier, ik
vond het zelfs belangrijk dat ik het goed deed, die be-
slissing kon ik zelf nemen en had niet alleen te maken met
het geld wat ik ervoor kreeg. Mijn eigen huishouden interes-
seerde me niets, het werd stomweg van me verwacht dat het
gebeurde als verlengstuk van het getrouwd zijn. Tegen alle
regels van het spel raakte ik in verwachting en moest op-
houden met werken. In een groot isolement letterlijk en
figuurlijk, leefde ik totdat het kind geboren werd. Ik had
niets meer in mijn leven waaruit ik iets voor mezelf kon halen
 |
 |
 |
 |