De Bonte Was, VROUWENWERK, Amsterdam 1975
60
luiden. Nou vergeet het maar. De leefwijzen en werksituaties
die ik er tegenkom, zijn de allerergste in hun soort. Ten
eerste is de politiek bij uitstek een mannenwereld, ten
tweede kunnen de vrouwen die daar tussen verdwaald zijn ge-
raakt zich als 'vrouw' niet handhaven. Een nieuwe ontdek-
king is trouwens dat in het politieke bedrijf geen homo-
seksuelen te vinden zijn. Het is allemaal puur mannelijk
wat je in het politieke bolwerk aantreft. Toch is dit een
teken aan de wand, want als homoseksuelen daar niet thuis-
horen, hoe moeten vrouwen het dan klaarspelen?
Begrijpelijk is dat ik in mijn werkkring niemand kan vinden
bij wie ik me lekker voel, die ik als voorbeeld zou willen
stellen. Af en toe steekt dit punt z'n kop op. Als vrouw
kan je in deze wereld in het werken geen identiteit vinden.
Je kunt zeggen, dan zoek je toch zelf uit wie je worden wil,
o.k. daar ben ik ook mee bezig, maar ik zou er een geweldige
steun aan ontlenen eigenschappen, een manier van gedragen
bij vrouwen te ontdekken die ik tot de mijne zou willen
maken. En dan vooral in het arbeidsproces. Ik ben er altijd
jaloers op geweest dat mijn man - nu ook alweer verleden
tijd - kon steunen op drie mannen die in z'n leven een ge-
weldige indruk op hem hadden gemaakt. Hij heeft van hen een
stukje denken, een bepaalde aanpak van werken enz. overge-
nomen. Op zijn manier funktioneert hij goed. Ik heb een
grote behoefte om te zien hoe je als vrouw in het arbeids-
proces nu vrouw kunt blijven, zonder af te knappen of je
als man te moeten gedragen.
Ondertussen probeer ik af en toe een beetje goed te maken
wat mannen verpesten. Zo heb ik laatst met veel plezier
een onderwijsstuk bijgevijld, dat door mannen geschreven
was. Dan denk ik: in de marges kan ik nog wat veranderen
ten gunste van de vrouwen. Een van hen had het gepres-
teerd in het voorstel tot een nieuw soort onderwijs - dat
notabene het socialisme naderbij moest brengen - zgn.
management-meisjes te introduceren. Dat zouden dan onder-
wijskrachten moeten zijn die niet zo'n hoge opleiding hoef-
den te hebben als echte onderwijsgevenden, maar toch nuttig
konden zijn in de school doordat ze o.a. in hun vakkenpakket
kinderverzorging hadden meegekregen. Pure diskriminatie dus.
Die heb ik er natuurlijk uitgehaald. Een ander schokkend
voorbeeld is het volgende. Om te laten zien hoe zo'n nieuwe
school nu funktioneerde, was een hoofdstukje gewijd aan:
Jan en Joop en de kursus grafieken. Geen meisje in het
hoofdstuk dat een beeld moest geven van de nieuwe school:
Via een paar kleine wijzigingen kan je nu met 'Els en Jan'
door de nieuwe school lopen en zien wat daar zoal gebeurt~
Overal kom je hetzelfde tegen: ook bij socialisten blijven
vrouwen buiten het gezichtsveld. Het is vechten tegen de
bierkaai. Hoe lang zal het gevecht nog moeten duren?
 |
 |
 |
 |