De Bonte Was, VROUWENWERK, Amsterdam 1975
63
Een samenvatting
Tot nu toe zijn we bezig geweest te laten zien dat het werk van vrouwen ondergewaardeerd
wordt vergeleken bij dat van mannen, en dat die onderwaardering zo sterk is dat je kunt
zeggen dat een groot deel van dat werk ontkend, onzichtbaar gemaakt wordt. wij vrouwen
zijn daar dikwijls ontzettend kwaad en verdrietig over. Want wij vinden ons werk wel
belangrijk. Je kunt natuurlijk zeggen dat dat komt omdat dit ons met de paplepel is ingegeven,
maar dat gaat niet helemaal op. Natuurlijk zijn er massa's vrouwen die zonder er verder bij na
te denken hun verzorgende taak vervullen, omdat zij zich niets anders kunnen voorstellen. En
het is ook zo dat als vrouwen beginnen na te denken over hun positie als vrouw, zij dikwijls
een hekel krijgen aan het verzorgende werk (zoals iemand uit mijn praatgroep zei: ik kan nog
wel koken, maar ik kan die pannen niet meer op tafel krijgen).
Die hekel aan het verzorgen komt niet omdat je het onbelangrijk bent gaan vinden, maar
omdat je ontdekt hebt dat je goede bedoelingen, de liefde waarmee je het deed misbruikt zijn.
Dat je, als je je verzorgend opstelt, geen eigen leven meer mag hebben, 'onzichtbaar' wordt,
en het recht verliest om zelf ooit nog eens verzorgd, te worden (behalve op moederdag, als je
er tenminste aan gedacht hebt de dag van te voren beschuit in te slaan). Wij weten hoe
belangrijk het is te verzorgen en verzorgd te worden. Kijk maar hoe de vrouwenbeweging
over de hele wereld bezig is met 'opvang', met mediese en sociale hulpverlening (begeleid
door heftige diskussie over wie de glazen van de vergadering moet afwassen).
Vanuit ons inzicht over het belang van vrouwenwerk zouden we de hele zaak ook kunnen
omdraaien. Je kunt vragen: werken mannen eigenlijk wel? Wat doet mijn baas eigenlijk de
hele dag achter zijn bureau? (Als hij daar tenminste zit, en niet naar een konferentie of
zakenlunch is). Wat heeft mijn man eigenlijk gedaan als hij om zes uur thuiskomt?
Misschien wordt het wel eens tijd dat we deze vragen gaan stellen. We zijn wel erg gauw
geintimideerd als een man zegt dat vrouwen 'toch nooj,t wat doen', 'de hele dag op het strand
zitten'. We zijn dan geneigd om ons uit te gaan sloven om te bewijzen dat vrouwen best veel
 |
 |
 |
 |