MISDADEN TEGEN DE VROUW
, Tribunaal Brussel 1976. Diana Russell & Nicole Van de Ven, 1977
Nederlandse vertaling, De Bonte Was, Amsterdam 1977
153
scheen te denken dat iemand anders het toekomstige Tribunaal wel zou organiseren - volgens
hun voorwaarden. Er waren hopen suggesties, maar niet één vrijwilligster.
Voor de aanvang van het Tribunaal schreven we alle nationale kontaktpersonen: 'We willen niet
twee klassen vrouwen krijgen: zij die het Tribunaal door hun werkzaamheden mogelijk maken en
zij die de vruchten van onze arbeid plukken. Iedere vrouw kan op een of andere manier helpen.
We zullen vrijwilligers nodig hebben voor vertaalwerk, als tolk, voor type- en administratief werk,
bemiddeling, kinderoppas, het verkopen van buttons en posters voor het Tribunaal, het uitbrengen
van de dagelijkse nieuwsbulletins, helpen met de registratie, met het beantwoorden van vragen en
het verstrekken van informatie. Het zou nuttig zijn, als vrouwen die naar het Tribunaal komen ruim
van tevoren hiervan op de hoogte waren.
De vraag om vrijwilligsters werd herhaald bij de inschrijving en vanaf het podium. Er kwamen bijna
geen aanmeldingen. Degenen die het werk deden waren in de meeste gevallen vrouwen die in
België woonden en die zich van tevoren aangemeld hadden. Velen van hen waren niet in de
gelegenheid ook maar één plenaire zitting of werkgroep mee te maken. Veel van deze vrouwen
klaagden over de manier waarop ze tijdens het Tribunaal door de anderen werden behandeld. Ze
hadden het gevoel dat men hun werk vanzelfsprekend vond en evenals de koördinatiekommissie
kregen ze veel meer klachten en blijken van ontevredenheid te horen dan waardering of
aanbiedingen om te helpen. Ze hadden het gevoel dat sommige vrouwen hen als bedienden
zagen, of misschien als moeders - niet als zusters die het werk gratis deden.
Met maar een paar vrouwen hadden we een enorm gebeuren op touw gezet, maar iedere
onvolkomenheid bracht kritiek en verwerping teweeg.
 |
 |
 |
 |