MISDADEN TEGEN DE VROUW
, Tribunaal Brussel 1976. Diana Russell & Nicole Van de Ven, 1977
Nederlandse vertaling, De Bonte Was, Amsterdam 1977
27
en bij vrouwen uit de lagere milieus die een abortus ondergaan. Ziekenhuizen in West-Berlijn en in
West-Duitsland dwingen vrouwen die voor een abortus komen een verklaring te tekenen, dat de
doktoren, zo nodig, de baarmoeder mogen verwijderen. Verder kunnen doktoren geld verdienen
aan de vele onnodige operaties die zij op vrouwen verrichten.
Enkele uitspraken van doktoren: 'Geen eierstok is goed genoeg om te laten zitten en geen testikel
slecht genoeg om eruit te halen'. 'Je wilt een kind, maar je baarmoeder is gekanteld. We zullen
moeten opereren'. 'Je bent frigide. Daar kunnen we wel iets aan doen. We hoeven alleen de
baarmoeder in te korten'.
Uit de blinde zelfingenomenheid waarmee men vrouwen behandelt die kinderen krijgen, blijkt een
grote mate van vijandigheid. Episiotomie, het inknippen van de huid bij de bevalling, is een
routinekwestie. Hierna worden vrouwen extra nauw gehecht om het plezier van haar man te
verhogen. Soms wordt de opening zo nauw gemaakt dat de huid tijdens de gemeenschap
inscheurt en zij opnieuw ingeknipt en gehecht moet worden. Achter deze methoden schuilt niets
dan vijandigheid en minachting ten opzichte van vrouwen. Dit blijkt ook duidelijk uit het seksueel
misbruiken van vrouwen, vooral door gynaecologen, zoals veelzeggende opmerkingen en blikken,
tasten, en zelfs verkrachting bij illegale abortus.
Maar al te velen onder ons klinken de volgende uitlatingen niet onbekend in de oren. Een dokter
zei tegen een vrouw die huilde omdat een van haar borsten wegens kanker was afgezet: 'Waarom
maken vrouwen zich in godsnaam zo druk om hun hangtieten? ' Een andere zei in een ziekenhuis
tegen een vrouw, vijf minuten voor ze zou worden geaborteerd: 'Waarom heeft u de pil niet
ingenomen? Nu moeten wij de rotzooi opruimen'.
Meer informatie over dit soort misdaden kunt u vinden in een boekje dat we voor dit Tribunaal
hebben samengesteld.
Ik zal u nu de getuigenis voorlezen van een vrouw die een ervaring heeft gehad die ons allemaal
kan overkomen. Het is iets wat dagelijks gebeurt. 'Het begon allemaal met mijn eerste
menstruatie. Ik leed periodiek ondraaglijke pijnen. Bezoeken aan verscheidene gynaekologen
brachten geen uitkomst. Ik kreeg schoon genoeg van wat ze zeiden, zoals bijvoorbeeld 'je zult
zien, als je eenmaal je eerste kind hebt gekregen, dan komt alle in orde'. Ze zeiden dat veel
meisjes zulke pijnen hadden, alsof het de meest gewone zaak in de wereld was! In juni 1974 stond
ik op een morgen op en had geen gevoel meer in de rechterkant van mijn lichaam. Ik had pijn in
mijn buik. Ik woonde toen nog niet zo lang in Berlijn en kende er geen dokter. Een kennis gaf mij
het adres van een gynaecoloog. Zijn diagnose luidde dat mijn baarmoeder naar achteren was
gekanteld en tegen de ruggegraat lag. Volgens deze dokter moest ik geopereerd worden en ik
moest nog diezelfde dag in zijn privé-kliniek worden opgenomen. Ik maakte hiertegen bezwaar en
zei dat dit te snel was, dat ik me voor het blok gezet voelde en vroeg hem tijd om erover na te
kunnen denken. Ondertussen had ik wel voor mijn werkgever een
arbeidsongeschiktheidsverklaring van hem nodig. Hierop antwoordde hij: 'Of ik opereer u
vandaag, of u blijft werken tot u van gedachten bent veranderd'. Omdat ik zo'n vreselijke pijn had
en hij weigerde me een verklaring te geven, had ik geen keus. Tegen zes uur 's avonds ging ik
naar de kliniek. 's Ochtends om 9.00 uur werd ik geopereerd. Er werden geen voorbereidingen
getroffen. Mijn bloeddruk werd niet opgenomen, mijn bloedgroep niet vastgesteld, niets van dat
alles, terwijl ik gezegd had dat ik problemen had met mijn bloedsomloop. Drie dagen na de
operatie kwam ik voor het eerst bij bewustzijn en had, tot mijn grote verbazing, een dik verband
om mijn buik. Terwijl ik wist dat het inkorten van de baarmoederbanden via de vagina gebeurt!
Diezelfde dag kwam de dokter even een kijkje nemen en zei: 'De operatie is heel goed gegaan.
Alleen kunt u geen kinderen meer krijgen. De eileiders waren opgezwollen als hot dogs en ik
moest ze er wel uithalen.' Ik was zo overrompeld dat ik niet wist wat ik moest zeggen, en pas veel
later drongen zijn woorden werkelijk tot me door. In ieder geval kon ik er toch niets meer aan doen
en ik probeerde de nieuwe situatie te aksepteren'.
'Na een maand kreeg ik weer pijn. De dokter probeerde het met bestralen, maar dat hielp
helemaal niet. Daarna probeerde hij te insinueren dat ik vroeger ooit een abortus had gehad,
zodat de pijn mijn eigen schuld was! '
'Ik was diep verontwaardigd over deze behandeling, en wel om de volgende redenen: (1) Ik was in
die tijd nog minderjarig (20 jaar). (2) De dokter opereerde me zonder mijn ouders om toestemming
te vragen. (3) Mijn op geld beluste dokter gaf voor dat het een kleine operatie was. In plaats daar-
 |
 |
 |
 |