De Bonte Was, VROUWENWERK, Amsterdam 1975
26
beschouwd, waarvoor iemand geld ontvangt. Een mooi voorbeeld is de nachtportier die wordt
betaald voor: er zijn.
Hoe kan een huismoeder nu uitleggen dat op tijd ingrijpen en waakzaam zijn het
hoofdbestanddeel is van haar werk? En hoe kan zij dit zelf voelen, dat haar vermogen tot
ingrijpen niet onderdoet voor dat van de operator en de nachtportier, als zij geen steun krijgt
voor haar zelfbesef omdat anderen haar werk niet zien als werk, omdat ze geen werktijd en
geen vrije tijd heeft? Hoe kan een vrouw, zoveel jaren in haar eentje, geïsoleerd, niet gezien,
werk doen zonder gek te worden? Zonder dat 'de muren van haar huis op haar afkomen'?
JIJ DOET TOCH NIKS!
Toen ik nog volop in de kleine kinderen zat had ik erg
weinig tijd om na te denken over mijn situatie. Van 's mor-
gens half zeven tot 's avonds een uur of acht was ik kon-
stant bezig met kinderen baden, de was doen (zonder wasma-
chine, voor zes man!), wandelen, boodschappen doen, het
huis schoonhouden, kleertjes maken, want er was haast geen
geld om iets in de winkel te kopen. Ik zag al deze werk-
zaamheden als een soort sportieve run. Als 's avonds alles
gelukt bleek dan was ik gewoon een beetje trots, ik had 't
weer voor mekaar binnen de toegemeten tijd! Tot er op een
dag iets gebeurde dat mij van al m'n plezier beroofde. Ik
vroeg mijn man heel argeloos of ik ook - want hij had het
vanzelfsprekend al - een beetje zakgeld kon krijgen want
ik voelde me zo bezwaard als ik van het toch al krappe
huishoudgeld een lipstick (voor hem!) of zoiets wilde
kopen. De minachting die hij toen over mij heen spuwde heb
ik nooit meer kunnen vergeten, hoe ik 't in mijn hoofd
haalde om geld voor mezelf te durven vragen, en toen ik
schuchter zei dat ik toch eigenlijk ook hard werkte zei
hij:'Jij? Jij doet toch niks!'
DAN MAAR ZONDER BEGRIP
Wat het voor mij betekent om huisvrouw te zijn. Nou dat is
niet zo simpel, ik vind het geen naar werk, het wordt alleen
vreselijk ondergewaardeerd. Als je het alleen moet doen is
het een dagtaak, je wordt er niet voor betaald, je krijgt
altijd te weinig geld om de boel te laten draaien, dat wekt
agressie aan beide kanten: de kostwinner klaagt dat je nooit
uitkomt en jij wordt dan helemaal woest omdat je het ook
niet kunt helpen dat je niet uitkomt.
Zoals het nu gaat bij ons is het niet zo leuk, ik heb er
niet zoveel zin meer in huisvrouw te zijn. Het is niet iets
 |
 |
 |
 |