De Bonte Was, VROUWENWERK, Amsterdam 1975
47
11. als mannen met elkaar eten is dat een zakenlunch: ze
blijven 3 à 4 uur weg en de zaak betaalt
als vrouwen met elkaar eten moeten zij dit zelf betalen
en op tijd terug zijn
12. vrouwen kletsen tijdens hun werk
mannen zijn in bespreking tijdens hun werk
13. de relatiegeschenken zijn voor de mannen
de vrouwen typen de bedankbrieven
TERUG OP KANTOOR
Een paar jaar geleden ging ik als gehuwde vrouw terug naar
kantoor. De kinderen zaten op school dus ik kon het - als
parttime kracht - nu wel weer doen. Ik had eigenlijk aller-
lei andere dingen gewild, maar ik had geen diploma's bij-
gehaald, zodat er ook niet veel mogelijkheden bijgekomen
waren. Ja, ik kon wel minder verdienen met ander werk dat
niet eens makkelijker was. Afijn, ik had dat gezin toch
gewild dus maar niet zeuren.
Op het eerste kantoor kwam ik op een part-timers-afdeling
voor een soort priegelwerk, dat men de mensen geen hele
dag kon aandoen. De kollega's waren erg leuk, maar mij
was halve dagen priegelwerk al te bar, dus ik was er vlug
vandaan.
In de tweede baan was het werk interessanter. We tikten
met een aantal vrouwen aan grote rapporten, maar steeds
als ik benieuwd was naar het hele verhaal moest er een
nietje door en hup in een envelop op de post. Er waren
mensen in een ander gebouw die HET werk deden. Daar kwamen
al die rapporten van. Wij deden alleen 't werk. 't Tikwerk,
't stencilwerk, en één vrouw deed 't schoonmaak- en koffie-
zetwerk. Op een goede dag vroeg een van de typistes zich
hardop af: 'Hoe zou dat nou zijn, worden ze daar nou ge-
lukkiger?' Er viel een pijnlijke stilte. De cheffin was
er ook bij. De kollega had gesproken over HET werk! Een
ogenblik waren wij ademloos. Niemand had ons ooit verbo-
den erover te spreken, het ter diskussie te stellen. Maar
we begonnen wel héél vlug over iets anders...
In de derde baan was ik een soort sekretaresse. Ik had wel
kollega's, maar niet in mijn soort werk. Ik was de enige
die voor de koffie en het typen zorgde. In de andere ver-
trekken deden de anderen, meest mannen, HET werk.
Eerst dacht ik nog dat ik het leuk vond. De sfeer boeide
me. Ik wou alles weten. En het waren meest aardige mensen,
daar bofte ik altijd zo mee. Alleen was het zo vreemd dat
die mannen steeds deuren voor me open deden - nog net als
vroeger, dat was toch uit de tijd. Maar ze bedoelden het
goed. Op een dag kwam er een jongeman in dienst voor HET
 |
 |
 |
 |