De Bonte Was, VROUWENWERK, Amsterdam 1975
77
grootste van een zeven huizen overkoepelende stichting kom-
pleet met bestuur en direktie. Ook al zijn de problemen van
de zeven huizen totaal verschillend, toch moeten de regels
van het spel overal gelijk zijn. Elk huis heeft een bestu-
rend hoofd, algemeen verpleegkundig hoofd en koördinerende
hoofden; elke afdeling nog eens een afdelingshoofd, subhoofd
en waarnemend hoofd. De artsen, twee vrouwen, hebben heel
wat in de melk te brokkelen door hun geaksepteerde autori-
teit en hebben zich dus keurig aangepast aan de mannenmaat-
schappij. Doordat de struktuur van het huis hiërarchies is
(het hoofd heeft altijd gelijk, ook als hij ongelijk heeft),
wordt er van alle afdelingen geëist dat ze ook op die manier
werken. Onze groep probeerde daaronder uit te komen. We za-
gen Judith als onze woordvoerster naar buiten toe, maar omdat
ze ook in de groep zo goed kon praten en alle ideeën voor ons
vertolkte, kwamen wij een beetje in de verdrukking. Ik zelf
wilde op mijn eigen manier laten zien niet beslist leiding
nodig te hebben. Dat leidde tot botsingen. Deze moeilijkheden
(door kleine loonsverschillen versterkt) konden we de baas
worden, toen we ontdekten, dat we allemaal tegen hetzelfde
systeem wilden vechten. Onze konklusie was, dat de werkme-
thode ons was opgelegd en we probeerden met z'n allen te zoe-
ken naar andere manieren.
Een verpleeghuis voor geestelijk en lichamelijk gehandikap-
ten betekent voor de meeste bewoners het eindstadium van hun
leven, wat soms wel 20 tot 30 jaar kan duren; het is een
pakhuis waar je wordt opgeborgen. De sfeer, om in zo'n in-
stituut bezigheidstherapie te moeten doen, is af en toe
(zacht uitgedrukt) om triest van te worden. Je probeert zo-
veel mogelijk te doen met de bewoners samen en je kan de men-
sen wel duidelijk maken in wat voor klote huis ze wonen, maar
je mag het niet, omdat je aan bewustwording weinig hebt
als er in de situatie geen ruimte is voor veranderingen.
Toen we zover waren, dat we die hele stichting aan onze
laars lapten, probeerden we onze ideeën voor veranderingen
binnen het instituut naar buiten te brengen. Onze ideeën
sloegen niet zo aan. wij waren er 'om de mensen bezig te hou-
den (het oude well fare) en ontspanning te geven' en daarmee
basta! Na een gesprek met het besturend hoofd, die ons
trachtte zoet te houden door te zeggen dat we zo goed werk-
ten, besloten we een aktie te gaan ondernemen. We legden hem
toen ons plan voor en vertelden hem, dat we een overlegperi-
ode wilden. Hij voelde zich beslist door ons bedreigd en ver-
dedigde zich door de direktie als boeman voor te stellen. En
verder zei hij, dat we niets zouden bereiken omdat het per-
soneel te stom was. Tijdens de vier weken overleg die volg-
den, probeerden we voor ons werk een duidelijke doelstelling
te maken (er bestond in de hele stichting geen enkele doel-
stelling). Verder probeerden we door kontakten met alle afde-
 |
 |
 |
 |