Charlotte Perkins Gilman, Het gele behang (1892). Nederlandse vertaling, De Bonte Was, 1977
15
Ik ging gewoon door met kruipen, maar ik keek naar hem over mijn
schouder.
'Eindelijk ben ik eruit', zei ik, 'ondanks jou en Jane. En ik heb het grootste
deel van het behang eraf getrokken, zodat je me er niet meer achter kunt
krijgen!'
Waarom zou die man eigenlijk zijn flauwgevallen?
In elk geval viel hij flauw, en precies dwars over mijn weg bij de muur,
zodat ik elke keer over hem heen moest kruipen.
 |
 |
 |
 |