MISDADEN TEGEN DE VROUW
, Tribunaal Brussel 1976. Diana Russell & Nicole Van de Ven, 1977
Nederlandse vertaling, De Bonte Was, Amsterdam 1977
118
13
Het tot seksueel objekt maken van vrouwen
Als mannen niet door hun opvoeding (we nemen, optimisties als we zijn, aan dat het aan de
opvoeding ligt) zouden zijn aangemoedigd om hun seksuele respons te scheiden van hun
gevoel dat ze iemand aardig vinden, respekteren en liefhebben, dat wil zeggen, als hun
seksualiteit meer een eenheid zou vormen met hun positieve gevoelens, dan zouden zij net
zo ongeinteresseerd zijn als de meeste vrouwen in het kopen van seks van een hen
onbekend persoon, in pornografie of in verkrachting.
PROSTITUTIE
Tijdens het Tribunaal legde niemand getuigenis af over jonge meisjes en vrouwen, die door hun
familie of door slavenhandelaren als prostituees worden verkocht, hoewel dit in veel delen van de
wereld nog steeds gebeurt. De getuigenis uit Japan of Korea toont aan dat vrouwen tot prostitutie
gedwongen worden wegens het gebrek aan andere banen. Deze afschuwelijke situatie is in elk
geval nog een beetje beter dan de letterlijke seksuele slavernij van vrouwen, die ondergronds nog
op veel plaatsen gedijt.
Natuurlijk is het een hele andere situatie als het gaat om de vrije keuze om prostituee te worden.
Maar de bewuste keus om prostituee te worden blijkt vaak gebaseerd te zijn op het gebrek aan
mogelijkheden voor ander werk of op de zeer slechte betaling daarvoor. In deze gevallen is het
tamelijk twijfelachtig of prostitutie wel echt een keuze is.
Getuigenis over prostitutie komt nu vervolgens uit Japan, Korea en de V.S.
Getuige 1: Japan
Afschaffing van door de staat geregelde prostitutie en de in werking treding van de Anti-Prostitutie
Wet van 1958 bevrijdde veel prostituees die het slachtoffer waren geweest van een eeuwenoude
handel in vrouwenvlees. Desondanks maakte de voortgezette vraag van mannen naar slaafse
seksuele bediening, in kombinatie met de onderdrukte positie van de vrouw, het mogelijk dat er
ondergronds een markt voor prostitutie bleef bestaan en op dit moment zijn in Japan de Turkse
badhuizen de meest voorkomende gelegenheden waar 'gekontroleerde prostitutie' wordt bedreven
onder het mom van de openbare badbusiness.
Ik zou dit systeem van uitbuiting dat ondanks onze herhaalde protesten nog steeds bestaat aan de
kaak willen stellen. Turkse baden kosten over het algemeen ergens tussen de 2.000 en 5.000 Yen
(f 17,50 - f 42,50), afhankelijk van de klasse van het badhuis. Dit is alleen het bedrag voor het
baden en het laten wassen en masseren van je lichaam door een masseuse, die 'Miss Turkey'
wordt genoemd. Natuurlijk zijn ze Japans en niet Turks. Deze vrouwen zijn geen bevoegde
masseuses, maar dat kan niemand iets schelen, want de klant gaat niet naar een Turks bad voor
het baden en de massage alleen. Volgens een van de Misses turkey waar ik mee gepraat heb
rekende haar badhuis 2.500 Yen (f 20.-) per klant en van deze 2.500 Yen is het de bedoeling dat
zij een derde krijgt - 800 Yen (f 7.-). Maar van deze 800 Yen moet ze zelf de zeep, de handdoeken
en alle andere dingen die ze voor haar werk nodig heeft betalen. Iedere klant krijgt een drankje
geserveerd, bijvoorbeeld cola, vaak op kosten van de vrouw, afhankelijk van het systeem in het
badhuis.
Ik hoorde dat een bepaald badhuis de Misses Turkey 60 Yen berekende voor een flesje cola,
terwijl ze maar 30 Yen kostten. Ze lieten ze ook 60 Yen betalen voor het huren van een handdoek,
 |
 |
 |
 |