MISDADEN TEGEN DE VROUW
, Tribunaal Brussel 1976. Diana Russell & Nicole Van de Ven, 1977
Nederlandse vertaling, De Bonte Was, Amsterdam 1977
116
nooit een poging gedaan om seksueel verkeer tot iets moois te verheffen. Er is alleen opper-
vlakkige pornografie die vrouwen voorstelt als passieve en lelijke ontvangsters van het manlijk
zaad.
Vrouwen zijn natuurlijk noodzakelijk om mannen vrij te maken voor hun groepsaktiviteiten en -
fantasieën, om op de kinderen te passen tijdens hun lange afwezigheid van huis, om uitvluchten te
verzinnen tegenover de baas als ze door een kater niet kunnen werken en om het avondeten klaar
te hebben precies op tijd voor de dagelijkse thuiskomst van de man. Een Australiese man kan zijn
haat tegen vrouwen in de meeste gevallen leren beheersen in zijn huwelijk, zolang er geen kans
bestaat dat zij zich zijn rol aanmatigt. Aan de andere kant worden veel vrouwen door hun echtge-
noten in elkaar geslagen wegens vermeende verzetsdaden. Ik heb met honderden vrouwen
gesproken die herhaaldelijk door hun echtgenoten waren mishandeld. De meest voorkomende
aanleiding tot een ranselpartij door de man is dat de vrouw het eten niet op de vereiste manier
heeft klaargemaakt. Daarnaast komt de beschuldiging van ontrouw, zodat je vrouwen vaak hoort
zeggen: 'Ik moest op straat met mijn ogen aan de grond gekleefd lopen'.
In Australië is verkrachting een misdrijf tegen vrouwen dat 'ze op hun plaats zet'. Verkrachting
herinnert vrouwen er konstant aan dat ze de dienster van mannen is. Het verdeelt vrouwen onder-
ling door het stigma dat ze dragen als ze verkracht zijn. 'Bende'-verkrachting wordt in Australië
door een groep mannen beraamd om hun groepsidentiteit en groepskracht te beleven in die
gebeurtenissen die ze samen delen. Bende-verkrachting wordt gezien als een eerlijke belichaming
van de Australiese kameraadschap. Het is niet klassegebonden, net zoals de kameraadschap de
klasse-grenzen overschrijdt. Kameraadschap heeft er veel toe bijgedragen dat Australië de schijn
heeft van een klasseloze maatschappij. Terwijl de zonen van rijke ouders, opgevoed op christelijke
scholen, met elkaar plannen maken en er dan op uit trekken en een meisje 'neerkrijgen' dat ze
arrogant vinden, stropen de zonen van werklieden en fabrieksarbeiders de straten af op zoek naar
meisjes die ze 'gevallen' noemen, meisjes en vrouwen waarvan ze denken dat ze erom vragen om
verkracht te worden.
Mannen die met een bende verkrachten hoeven niet tot dezelfde leeftijdsgroep te behoren. Een
oudere man kan met een groep jongere mannen verkrachten om te bewijzen dat hij nog steeds
potent is. En echtgenoot kan voor zijn kameraden regelen dat ze zijn vrouw verkrachten of hij kan
er in toestemmen. Er schijnen toenemende bewijzen te zijn dat deze praktijk bijna een verlovings-
gewoonte is geworden. Een vrouw zal, waar mogelijk, verkrachting geheim houden, speciaal voor
haar man, voor wie ze ongeschonden moet blijven, want anders zou hij het genoegen hebben te
weten dat zijn vrouw niet kuis is en inderdaad 'een vuile' - en dat is precies wat hij wil.
Australiese vrouwen, of ze nu werken of thuis zitten, zijn van elkaar geïsoleerd. De kameraad-
schapsethiek, die hen iedere suksesrol ontzegt, degradeert ze tot de positie van 'geen ziel
hebben'. Ze moeten met elkaar wedijveren om de gunst van de mannen. Australië heeft een
ongelooflijk hoog aantal fatale nierziekten bij vrouwen als gevolg van het misbruik van
hoofdpijnpoeders, die ze zichzelf voorschrijven om de pijn van hun levens te verzachten.
Getuige 2: Italië
Ik hoor in Napels bij een groep die 'Le Nemesiache' (de Wraakgodinnen) heet. We hebben een
stuk geschreven tegen geweld. We hebben het daarin ook over het subtiele geweld waar onze
groep tegen strijdt: het geweld dat wordt gebruikt tegen schoonheid, tederheid, tegen de scha-
keringen van kleuren en geluiden, tegen ons interne levensritme. Onze kreativiteit is beperkt,
verbannen, verkracht, in een bepaalde hoek gedrukt door abstrakte redeneringen, door gevestigde
organisaties, door neergeslagen te worden en door de gewoonte om alle vormen, die niet efficiënt
of produktief gevonden worden, belachelijk te maken en te verachten. Dit is het soort geweld, dat
ertoe leidt dat je je eigen gevoeligheid en intuitie gaat onderdrukken en dat je je ervoor gaat
schamen. Dit is het soort onmenselijkheid dat de vrouw al vanaf het moment dat ze in de wieg ligt
dwingt om mannen te imiteren. Dit is het soort geweld dat ons ondermijnt, doordat het ons onzeker
maakt en ons dwingt de mannen te imiteren in plaats van ons bewust te worden wie we zijn.
 |
 |
 |
 |