MISDADEN TEGEN DE VROUW
, Tribunaal Brussel 1976. Diana Russell & Nicole Van de Ven, 1977
Nederlandse vertaling, De Bonte Was, Amsterdam 1977
126
kreatieve vermogens betreft in passieve objekten veranderen. Het was de taktiek van de Nazi-
regering dat vrouwen alle kinderen moesten hebben, die ze maat 'konden krijgen om de Staat
soldaten te verschaffen. Tegenwoordig wordt aan vrouwen in de Westerse landen gevraagd hun
kindertal te beperken. Het wordt tijd dat wij onszelf deze vraag gaan stellen: hoelang zullen wij nog
toestaan dat onze bestemming in handen blijft van een mannelijk georiënteerde samenleving?
VROUWEN IN ARMOEDE, Verenigde Staten
Ik zou graag enkele voorbeelden geven van de manier waarop wij in de nationale beweging voor
bijstandsrechten te werk zijn gegaan, om enkele basisproblemen op te lossen. Eén van de eerste
dingen die we deden, was een lijst maken van al onze problemen; b.v. te lage lonen, geen werk
beschikbaar, te trage behandeling van aanvragen van een uitkering, het zonder opgaaf van rede-
nen stoppen van uitkeringen. De volgende stap was een analyse van het probleem. We keken hoe
we er juridies gezien voor stonden, en als de wet slecht was, praatten we erover hoe we de wet
zouden kunnen veranderen. We ontwikkelden een rechtsprogramma. Als de wet goed was, maar
er niet naar gehandeld werd, dan ondernamen we stappen om het departement door konfrontatie
te dwingen de procedure-voorschriften te wijzigen. We deden nog meer, zoals het organiseren van
hoorzittingen over de sociale wetgeving, en we voerden kredietkampagnes, waarin we eisten dat
mensen die een uitkering krijgen leningen kunnen sluiten. We oefenden druk uit op de plaatselijke
winkeliers door naar plaatsen als Sears en Roebuck te gaan en buitenlandse betaalmiddelen mee
te nemen zoals pesos en ponden, franks, pennies, nikkels en voedselbonnen en we probeerden
daar kleren voor onze kinderen van te kopen. Op die manier zaaiden we verwarring en kwam de
bediening van de andere klanten in het gedrang zodat ze de zaak moesten sluiten. Dit was één
van de manieren waarop wij aandacht vestigden op ons probleem dat wij van onze lage uitkering
niets kunnen kopen.
We organiseerden ook een zogenaamde 'eet-in'. In de staat waar ik vandaan kom kan je per per-
soon per maaltijd 19 cent uitgeven wanneer je van de bijstand leeft, maar van zo'n klein bedrag
kan je niets kopen. Bij een 'eet-in' gaan 10 of 30 of hoeveel vrouwen dan ook een zeer net en duur
restaurant binnen en bestellen het beste maal. Wanneer het tijd wordt om te betalen geef je 19
cent.
Wij hebben ook 'plas-ins'. Wij vrouwen in de Verenigde Staten moeten betalen om naar de w.c. te
gaan. Wat we dus doen is naar binnen gaan en op de grond piesen, en dan openen ze gratis de
toiletten voor ons. Sociale Zaken heeft geweigerd kooktoestellen aan mensen te verschaffen. En
daarom hebben wij 'kook-ins' gehouden. Voor een 'kook-in' gebruik je een elektriese kookplaat en
je pot met bonen, of groente, of vis of wat ook maar stinkt. Je gaat naar het stadhuis of het bij-
standskantoor, je zet daar je elektriese kookplaat neer en je kookt daar. En dan geven ze je mis-
schien een gasstel.
Dit zijn maar een paar voorbeelden van wat vrouwen, die met een probleem zitten, kunnen
bedenken en waardoor ze de situatie voor zichzelf kunnen veranderen.
VERKRACHTING, Frankrijk
We hebben de getuigenis van de slachtoffers van verkrachting gehoord. We moeten nu enkele
resoluties voorstellen. Ik ben van een groep uit Parijs, bestaande uit advokaten, doktoren en an-
dere vrouwen die zich met verkrachting bezighouden. Wanneer een verkrachte vrouw naar het
politieburo gaat, dan zou ze niet ontvangen moeten worden door mannen die er een kwaadaardig
genoegen in scheppen om naar haar verhaal te luisteren. Ze zou ook niet in de positie van ver-
dachte moeten zijn. Wat de rechterlijke macht betreft, er moeten vrouwelijke rechters komen voor
gevallen van verkrachting, want het is duidelijk dat vrouwen zich nog steeds schamen om de
daden waarvan zij het slachtoffer zijn geweest te beschrijven. Maar zij moeten dit echter tot in de
kleinste details doen, wat een kwelling voor hen is waardoor zij de hele ervaring opnieuw beleven.
Maar om dit tegenover een man te doen is nog pijnlijker. Wij stellen voor de jury van het assizen-
 |
 |
 |
 |