MISDADEN TEGEN DE VROUW
, Tribunaal Brussel 1976. Diana Russell & Nicole Van de Ven, 1977
Nederlandse vertaling, De Bonte Was, Amsterdam 1977
131
direkt een revolutie komen. De manier waarop we van elkaar gescheiden zijn verhindert dit. Niet
alle vrouwen verkeren in precies dezelfde situatie. Kapitaal maakt uit wie een baan krijgt, waar het
werk ligt, wie kinderen zal krijgen, wie gesteriliseerd zal worden, wie een abortus zal ondergaan,
wie zal emigreren, waar we naar toe zullen emigreren. In Zuid-Afrika hoorden we hoe ze daar zelfs
plannen in welke stad We zullen wonen, in Noord-Ierland hoorden we op welke manier ze plannen
waar onze kinderen op school moeten en wat voor werk er naderhand beschikbaar voor ze is. Niet
alleen verkeren we in verschillende situaties, maar ook hebben we verschillende nivo's van macht.
Blanke vrouwen hebben macht over zwarte vrouwen, heteroseksuele vrouwen over lesbiese vrou-
wen, daarom moeten wij ons zelfstandig als lesbiese vrouwen organiseren, zelfstandig organise-
ren als zwarte vrouwen, om er op die manier zeker van te zijn dat de speciale situatie waarin we
verkeren en de speciale strijd die we moeten leveren niet zomaar weggeschoven of opgenomen
wordt in iets wat verondersteld wordt algemeen te zijn maar dat ons nooit insluit.
Dit betekent niet dat we ons geïsoleerd moeten organiseren. Omdat, ondanks de verschillen in de
speciale vormen van onze uitbuiting, onze situatie als vrouw fundamenteel dezelfde is. Het kapi-
taal heeft één plan voor ons allemaal, overal ter wereld, en dat is dat we het huishouden voor niets
doen, zonder enig loon. De vrouw die over de bijstand sprak, zei hoe kwetsbaar vrouwen zijn voor
armoede. Dat betekent dat we kwetsbaar zijn voor alles: voor rechtbanken, voor doktoren, voor
verkrachting, voor alle instellingen van de staat. We hebben geld nodig om macht te krijgen om
tegen deze misdaden te vechten. Deze misdaden kunnen tegen ons worden begaan vanwege
onze machteloze positie, vanwege het onbetaalde werk dat we thuis doen. Wanneer we ons als
een vrouwenbeweging hebben georganiseerd, dan hebben we ons heel dikwijls niet georgani-
seerd tegen onze machteloze positie, maar rond een speciaal doel zoals b.v. abortus. Deze
kampagnes zijn in vele landen op een zeer racistiese wijze georganiseerd, omdat net op het
moment dat vele vrouwen tegen gedwongen sterilisatie vochten deze kampagnes alleen voor
abortus vochten, niet voor het geld dat we nodig hebben om kinderen groot te brengen, wanneer
wij deze hebben. Op deze manier organiseren betekent dat we zelf toelaten gescheiden te worden
volgens de wijze waarop de staat ons wil scheiden. Om ons samen te organiseren voor de tijd en
het geld dat we nodig hebben, wij allen als onbetaalde thuiswerkers, wij allemaal in onze eigen
situatie, onze eigen belangen en onze eigen gevechten, moeten we een verenigd front laten zien,
en samen vechten tegen de verdrukking en het systeem dat ons probeert te scheiden.
LESBIES ZIJN, Duitsland
Ik zou graag duidelijk maken wat lesbiese strategie is, door een verklaring voor te lezen die werd
uitgewerkt door een groep van ons.
Lesbiese vrouwen beroven mannen van hun kracht en liefde. Deze kracht en liefde geven ze aan
vrouwen. Zij versterken vrouwen, en daardoor zichzelf. Zij beroven hun onderdrukkers van hun
steun. Vele vrouwen zullen zeggen: 'We zijn niet onderdrukt, en we houden van onze man'. Maar
de laatste paar dagen zijn de meest verschrikkelijke misdaden beschreven die elke dag op deze
wereld tegen vrouwen werden begaan, door mannen. Ik moet jullie iets vertellen wat me pas is
opgestuurd vanuit de tolkafdeling. In Arabië, bijvoorbeeld, worden vrouwen onthoofd, hun handen
afgehakt, gewoon omdat ze uit een harem ontsnapten. Deze misdaden zijn begaan door mannen
en vrouwen zijn de slachtoffers. Zij worden vernederd, geminacht, geslagen. Dit zijn geen afzon-
derlijke gevallen.
Fallocratie, mannelijke overheersing, maakt deze misdaden tegen vrouwen mogelijk. Hij moet
voortdurend angst bij ons vrouwen opwekken. We kunnen er alleen samen tegen vechten en deze
angst overwinnen samen met andere vrouwen - deze angst die ons vastgeketend houdt, deze
angst die ons dwingt onszelf te laten degraderen tot objekten.
Vrouwen! We moeten onze liefde, onze tederheid, ons begrip aan onze zusters geven - om zo een
wereld voor ons allen te kreëren, waarin we allemaal kunnen leven. Er is nog maar weinig tijd over
om deze wereld geschikt te houden om in te leven. Ik wil uitdrukkelijk onderstrepen dat niet alle
lesbiese vrouwen een hekel hebben aan kinderen. Ook voor deze kinderen moeten we vechten,
 |
 |
 |
 |