MISDADEN TEGEN DE VROUW
, Tribunaal Brussel 1976. Diana Russell & Nicole Van de Ven, 1977
Nederlandse vertaling, De Bonte Was, Amsterdam 1977
66
Na twee jaar was ons karwei geklaard. Doyon signeerde het boek en had de wansmaak om het
aan mij op te dragen: aan M. en aan het land van haar voorouders. Het is een mooi land en het is
een vruchtbaar land zodat het voor figuren als Doyon gemakkelijk uit te buiten is. Hij is niet de
enige die op deze manier bezig is. Het is een handelwijze die zowel door links als door rechts in
de praktijk wordt gebracht: mensen die wel macht hebben maar geen ideeën van zichzelf, kunnen,
alleen maar omdat ze geld hebben, de ideeën afpakken van mensen die onderdrukt en weerloos
zijn.
Getuige 6: Midden-Oosten - Arabiese vrouw
Men heeft mij gevraagd om over de onderdrukking van Arabiese vrouwen te komen praten. Mijn
zusters uit Egypte en Saoedi-Arabië hebben een uitnodiging voor het tribunaal gekregen, maar
voor de zoveelste keer werden de onbeluisterde stemmen van Arabiese vrouwen gesmoord. Hen
werd verboden hier te komen praten over de onderdrukking en de barbaarse behandeling
waaronder Arabiese vrouwen hebben te lijden.
Ik ben van Jemenitiese afkomst, maar ik ben geboren in Engeland. Mijn grootvader en vader
waren boeren. In sommige delen van de Arabiese wereld bestaan nog oude gewoontes, en wel in
die landen die ekonomies achter lopen en nog primitief zijn. Aan oude tradities wordt nog het
sterkst vastgehouden onder de boerenbevolking. De Arabiese boerin werkt op het land aan- de
zijde van haar man. Daarnaast moet zij huishoudelijk werk doen en zorgen voor de behoeftes van
haar man en kinderen. Als er zich binnen het huis een probleem voordoet wordt de vrouw nooit
geraadpleegd. Problemen worden uitsluitend door mannen besproken, zoals de Arabiese man
binnen de hele Arabiese kultuur een dominante rol speelt.
In de Arabiese kultuur is men niet blij met de geboorte van een meisje. Mijn vader walgde van mijn
moeder omdat zij geen zoon baarde. In sommige delen van Zuid-Jemen worden meisjes van 10
jaar tegen betaling uitgehuwelijkt. De meisjes hebben hierin geen stem: het huwelijk wordt
geregeld tussen twee families. Ik heb zelfs gehoord van gevallen waarin 10-jarige meisjes werden
uitgehuwelijkt aan 60-jarige mannen. Mijn moeder werd herhaaldelijk door Arabiërs benaderd met
het verzoek om voor geld mij en mijn zusje te verkopen. In die tijd waren wij nog maar kleine
kinderen en zij wilden met ons trouwen! Polygamie komt nog veel voor in Saoedi-Arabië en in
andere delen van de Arabiese wereld. Een man kan er vier vrouwen op na houden en als hij het
huwelijk wil beëindigen hoeft hij alleen maar drie keer te zeggen: 'Ik verstoot U'. Het huwelijk is
dan wettelijk ontbonden. De Arabiese vrouw heeft geen enkel recht om te scheiden. Zij is totaal
afhankelijk van haar man. Als een Arabiese vrouw overspel pleegt wordt zij door haar man, haar
vader of zelfs haar eigen broer gedood, omdat zij de families van haar man en van zichzelf te
schande heeft gemaakt. Het doden van de vrouw noemt men 'de ereschuld'. Haar lijk herstelt de
familienaam in ere. De Arabiese vrouw heeft geen eigendomsrecht. Als haar man sterft gaat zijn
bezit automaties naar haar zoon of naar de broer van haar man.
Voor de Arabiese vrouw bestaan er geen zaken als maatschappelijk werk, kraamklinieken of een
mediese behandeling. Een mediese behandeling is alleen voor mensen met geld. In de mediese
zorg spelen ook tradities een grote rol, omdat zij zich in aanwezigheid van een man niet mag
uitkleden en haar sluier niet mag afdoen. De verwesterde universitair opgeleide Arabiese vrouw is
- hoewel zij onderdrukt wordt - veel beter af dan de nomaden- of boerenvrouw die in de woestijn
woont, of in de landbouwgebieden. Sommige mensen denken dat Algerije een progressief land is
maar op het gebied van vrouwenzaken gaat dit niet op.
Ik zal jullie als klein voorbeeld geven de wijze waarop in een Algerijns dorp een huwelijk tot stand
komt. De bruid - die voor haar trouwdag haar bruidegom nog nooit gezien heeft - ondergaat op
haar huwelijksnacht de folterende ervaring van een rituele verkrachting. Zij wordt meegenomen
naar de bruidssuite terwijl de familie van de bruid en bruidegom buiten staan. De dorpsbewoners
hebben zich buiten het huis verzameld; zij spelen op drums en zingen liederen ter ere van de
families. De bruid - meestal nog een teenager – is versteend. Want als niet bewezen wordt dat zij
nog maagd is wordt zij gedood door haar vader en broers. Het bewijsstuk van haar maagdelijkheid
bestaat uit een laken, bevlekt met bloed dat de bruidegom aan iedereen laat zien. Als het meisje
 |
 |
 |
 |