De Bonte Was, MOEDERBOEK, Amsterdam 1976, feministiese uitgeverij de Bonte Was
42
...En ze raakt het
nooit meer kwijt
18 jaar en de rest
Wanneer je kijkt hoeveel jaar het moederschap kost lijkt het verzorgen
en opvoeden van kinderen niet zo'n idiote klus. De meeste vrouwen
worden 70 jaar of ouder en de opvoeding van een kind kost je
hoogstens 18 jaar.
Toch duurt het moederschap in werkelijkheid veel langer. Van te voren
worden meisjes al bezig gehouden om moeder te worden, maar vooral
de gebruikte moeders blijven doorsudderen op het moederschap. Voor
de meeste vrouwen is het moederschap immers een levensvervulling.
Moederschap verschaft op een vanzelfsprekende manier warmte, vol-
doening, aanhankelijkheid, liefde, zonder al te grote angst om dat zo-
maar kwijt te raken tenzij door de dood.
't Is geen lolletje, wanneer je je hele leven opzij hebt geschoven en
ingericht hebt voor je kinderen om dan te merken dat je niet meer
nodig bent. Tenminste niet meer als de grote altijd aanwezige, misschien
wel gewoon als mens, maar dat heb je meestal niet meer bijgehouden.
het is niet leuk om dat te laten gaan waar je al je liefde en energie in
hebt gestopt, meestal ten koste van de jouwe. Je eigen energie op poot-
jes de deur uit zien wandelen en niet eens het recht te hebben om daar
wat van terug te eisen. Je hele hebben en houwen zit er in, al je gevoel.
Terwijl je op hetzelfde moment met je hoofd weet dat je kinderen
opvoedt om ze zelfstandig en volwassen te laten zijn. Een eindeloos
proces van ze bij je houden en van je af duwen. Een proces waar
niemand gezond uitkomt De moeders niet en de kinderen ook niet.
Moederparticipatie
Moeders leggen de basis voor de opvoeding van hun kinderen. De rest
doet de school Daar worden de kinderen de waarden en normen van
onze maatschappij aangeleerd. En er wordt hun geleerd een plaatsje op
de maatschappelijke ladder te bemachtigen en te behouden. Via repeti-
ties, cijfers en overgangsexamens leren ze elkaar weg te konkurreren.
Als ze er goed tegen opgewassen zijn eindigen ze hoog. Zit alles niet zo
mee dan eindigen ze laag. En ze leren ook om daarmee tevreden te zijn.
We schrijven kinderen, maar we bedoelen eigenlijk jongens. Scholen zijn
er op de eerste plaats om jongens geschikt te maken voor de mannen-
maatschappij. Meisjes moeten daar ook wel voor geschikt gemaakt wor-
den, maar daarvoor zouden we eigenlijk niet naar school hoeven, of het
zou het LHNO moeten zijn (de vroegere huishoudschool). Want meisjes
hoeven alleen maar te leren hun man en kinderen te verzorgen. Wat ze
meer leren is meegenomen. Daarmee kunnen ze leuk voor de dag komen
op een borrel, of ze kunnen haar zoons een betere opvoeding mee
geven. Op school leer je als meisje wel een heleboel af. Namelijk alles
wat je ooit een andere kijk op de toekomst had kunnen geven. Alle
schoolboeken staan immers vol met grote ontdekkingsreizigers, dappere
soldaten, ambitieuse direkteuren en ... toegewijde echtgenotes en
moeders.
Moeders leveren hun kinderen dus af aan school en krijgen ze dan weer
telkens terug om ze te voeden en te verzorgen. En om de energie en
 |
 |
 |
 |